Pulse - Adjusting the Space

• BandPulse [AT]
• TitelAdjusting the Space
• Release datum06-11-2020
• LabelNRT Records [DE]
• PromotorDr. Music Promotion [DE]
• Genre Gothic metal, Industrial metal

Tracklist

01. X 31' 26'43 Ny 109' 430"W
02. We Won't Come In Peace
03. Supersonic Trance Sphere
04. New Elastic Freak
05. Sounds and Signals
06. Adjusting the Space
07. Encounter
08. Star Light
09. Black Knight
10. Points of Nibiru
11. The Passage Entry
12. Major Tom [Peter Schilling cover] [bonus]
13. Alienangel [Zardonic Remix] [bonus]

De grenzen tussen muzikale (sub)genres zijn vaak dun, en worden door een diversiteit aan bands al dan niet met succes opgezocht, verkend of verruimd. Het Oostenrijkse Pulse is daar wat mij betreft een goed voorbeeld van. Binnen het relatief beperkte rock / metal-kader van WingsOfDeath schaar ik de band onder industrial met eventueel een hint naar gothic of darkwave, maar Pulse is eigenlijk nog wel iets meer dan dat. Het zal toch niet zo zijn dat een dergelijke band zomaar aan een metalzine ter bespreking wordt voorgelegd. Ik kende de band nog niet, het eerder deze maand verschenen Adjusting The Space is mijn kennismaking.

Al snel na het aanslingeren van Adjusting The Space is me wel duidelijk dat elektronica de baas is op Pulse. Dansbare, swingende, vooral mechanische ritmes, veel bliepjes en effecten eisen de hoofdrol op; naturel klinkende gitaren of drumwerk zijn in eerste instantie ver te zoeken. Intro X 31' 26'43 Ny 109' 430"W geeft niet alleen qua titel, maar ook als begin van het verhaal al veel weg. De navolgende tracks We Won't Come In Peace en Supersonic Trance Sphere borduren daar helemaal op door, zodat ik langzamerhand wel in de gaten krijg dat hier voor metalfans niet veel te halen valt. Deze cyber EBM past beter op de dansvloer van obscure, donkere clubs, of als soundtrack van een goedkope indie-horrorfilm dan op de platenspeler van een metalfan.

Titelnummer Adjusting The Space neigt zelfs nog meer naar de techno / trance-hoek, zodat halverwege het album voor mij de lol er al wel af is. Met angst en beven check ik nog even de Peter Schilling cover Major Tom (in 1982 een internationale pop-hit als verwijzing naar David Bowie's Space Oddity) maar die maakt niks meer goed. Thematisch past ie hier prima, maar in muzikaal opzicht wordt de plank helemaal mis geslagen.

Er zal ongetwijfeld een sterke markt zijn voor deze muziek (die vermoed ik dan in het Duitse taalgebied) maar ik kan hier niet zo veel mee - en met mij de doorsnee rock- of metal-liefhebber denk ik. Mocht je nog je twijfels hebben, zoek dan de laatste (bonus)track van dit album maar eens op. Hoewel de promo-praat anders doet vermoeden zijn de raakvlakken met metal echt minimaal.