Purple Hill Witch - Purple Hill Witch

• BandPurple Hill Witch [NO]
• TitelPurple Hill Witch
• Release datum27-06-2014
• LabelThe Church Within Records [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Queen of the Hill
02. Astral Booze
03. Final Procession
04. Karmanjaka
05. The Landing
06. Aldebaranian Voyage (Into the Sun)
07. Purple Hill Witch

Purple Hill Witch is een 'klassiek' powertrio dat zo'n drie jaar geleden is ontstaan op het platteland van Noorwegen. Tot nu toe verscheen slechts een 7" single Alchemy/Rendezvous With Madness (maart 2013), die de band op het juiste spoor zette en een tour opleverde met de Finse buren en labelgenoten Lord Vicar. Vervolgens was het tijd voor een debuutalbum, dat uiteindelijk op 27 juni jongstleden het levenslicht zag, met dezelfde naam als de band: Purple Hill Witch.

De heren (jongens?) zeggen zwaar beïnvloed te zijn door oeroude metal/doom acts als Pentagram, Witchfinder General en Black Sabbath, en wie ben ik om dat tegen te spreken. Zo gauw een band de vergelijking met Witchfinder General van stal haalt is mijn interesse gewekt. Al moet ik zeggen dat Purple Hill Witch meer gemeen heeft met (occulte) doom dan met de klassieke heavy metal; al zijn er zeker raakvlakken. Ik houd het na een eerste beluistering toch vooral op Black Sabbath, vooral ook omdat er soms wel iets van een bluesy ondertoon in de muziek zit.

Queen Of The Hill opent met een melodieuze, vervormde gitaarriff, zodat we gelijk kunnen concluderen dat we hier niet de meest zware doomvariant te horen krijgen. De zangpartijen bevatten een prototype galm, zoals wel vaker te horen is op old school doom producties. De muziek is eerder occult/psychedelisch (luister maar eens naar het lange afsluitende titelnummer Purple Hill Witch) dan dat het echt zwaar of log is, maar dus wel met een donkere rand. Af en toe wordt het tempo opgevoerd, en wordt een flitsende solo opgevoerd, maar de basis blijft de lome riff.

De fuzz in het basgeluid helpt een handje mee aan het volle geluid; op het moment dat er een gitaarsolo gespeeld wordt, zoals we in de navolgende nummers Astral Booze of Final Procession goed kunnen horen, ontstaat er geen leegte. Dat heeft de band in elk geval voor op platen uit de langvervlogen tijden waaraan hun muziek refereert. Die werden toch vaak gekenmerkt door kaal klinkende passages wanneer er gesoleerd werd of de nadruk op de zang gelegd werd.

De meest duidelijke verwijzing naar het verleden zit waarschijnlijk in The Landing. Dit nummer leunt redelijk op Black Sabbath's Electric Funeral (van Paranoid uit 1970). De uptempo oprisping net over de helft en de manier van terugvloeien naar de oorspronkelijke riff vertoont grote gelijkenis met dat oernummer. Het is geen regelrechte kopie of zo, gewoon de vergelijking qua opbouw en een stukje van de invulling.

Purple Hill Witch is een degelijk debuut en een veelbelovende band. Er zal wat gewerkt moeten worden aan een meer eigen karakter. Nu is de muziek eerder nog een samenraapsel van invloeden zonder eigen gezicht.