Quintessence Mystica - Duality

• BandQuintessence Mystica [UA]
• TitelDuality
• Release datum20-06-2014
• LabelSchwarzdorn Production [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Prelude
02. The Secrets Of Victorious Decisions
03. The Infinite Dance Of Numbers
04. Sparks Of The Glorious Fire
05. Impulse Of Courage
06. Inversion Of Reality
07. Destruction Of Galaxies
08. Creep & Damage
09. Equations Of Daemonic Revelations
10. Breathing Of Saturn Rings

Ook Oekraïne spreekt al enige tijd een woordje mee op black metalgebied. Drudkh, Nokturnal Mortum, Hate Forest en Dub Buk zijn zo wat van die namen die naar boven komen borrelen. Het zijn vooral bands die door hun muziek een eenheid met natuur en lang vervlogen tijden uitstralen. Sommigen etaleren een dubieuze politieke achtergrond en derhalve hebben deze bands altijd wel iets gevaarlijks over zich. Hoe anders is dat met Quintessence Mystica? Deze band grossiert in melodieuze landschappen die tot op de laatste vierkante centimeter gevuld zijn met allerlei symfonische tierlantijnen. Door deze grootse bombastische karaktertrekken klinkt de black metal haast lief naast de woeste soortgenoten.

Het album Duality is de tweede langspeler van de band. Het is een album dat met veel zorg en veel oog voor detail in elkaar is gezet. De symfonische introductie en het daarop volgende spektakelstuk The Secrets Of Victorious Decisions zetten in één klap de toon. Dat Dimmu Borgir als grote inspiratiebron dient zal niet langer in spirituele nevelen gehuld blijven. Drukke orkestarrangementen achtervolgen de zwartgeblakerde metal als een vervelende stalker die zijn ex maar niet los kan laten.

Dat is wat mij betreft één van de twee manco’s van de plaat. Ofschoon de toeters en bellen de aanzwellende heroïek bij vlagen prima ondersteunen, maakt de voortdurende aanwezigheid het juist erg zeurderig. Met een overdosis aan arrangementen voorkomt men niet dat het soms vervelend en voorspelbaar wordt. Ik mis dan de wendingen die Carach Angren bijvoorbeeld wel in de composities weet te draaien.

Het tweede manco hangt samen met het eerste: namelijk een gebrek aan vulgaire smerigheid. Dat zal een smaakkwestie zijn, maar door al die orkestrale toestanden wordt je nooit gewag van de aanwezigheid van zwartgeblakerde ellende. Ja, er zijn gitaren, ja er is veel blastende snelheid en ja er zijn ook bijtende screams maar toch lijkt het vele koper- en strijkerwerk al die elementen de mond te snoeren. Daardoor worden de composities ook direct wat inwisselbaar. Wat meer dynamiek in de tent had de zaak beslist meer goed gedaan.

Dat neemt allemaal niet weg dat Quintessence Mystica uitstekend weg weet met kwalitatief hoogstaande black metal. Bij liefhebbers van symfonisch georiënteerde black metal zal Duality beslist in de smaak vallen. Voor wie het allemaal smerig en uitdagend wil hebben, is het album wellicht wat te licht van aard.