Reptil - Throne of Collapse
- Reptil [DE]
- Throne of Collapse
- 19-05-2017
- Razor Music [DE]
- Dr. Music Promotion [DE]
- Industrial metal
Tracklist
01. Anger Empire
02. Reptoil, Inc.
03. Monolith
04. Irreversible
05. Throne of Collapse
06. One World One Nation
07. Soulride
08. Quantum Trojan
09. Beyond
Wanneer ik de cover en het artwork van Reptil's Throne of Collapse onder ogen krijg, strijden diverse eerste indrukken om voorrang: enerzijds filmisch, cinematisch; anderzijds koud, hard, shockerend. Het lijkt allemaal een beetje over the top, waarbij ik bij de combinatie van dit alles dan ook direct aan Marilyn Manson en vooral Rob Zombie moet denken. Later zal me blijken dat ik er dan qua muzikale insteek in elk geval niet ver van af zit. Reptil blijkt afkomstig uit Duitsland, Throne of Collapse het debuutalbum. Van de 'band'bezetting heb ik overigens geen flauw idee, die wordt uitgezonderd wat foto's van een duo nergens genoemd.
De muziek komt inderdaad neer op pakkende industrial rock; je zou het ook alternatieve rock of soms metal kunnen noemen met invloeden van industrial en een fikse dosis elektronica. Ik hoor dit inderdaad wel als soundtrack bij een film met een apocalyptische insteek. Anger Empire is een nietszeggend introotje, dat naadloos overgaat in het eerste 'echte' nummer Reptoil, Inc. Deze legt vervolgens, net als Monolith daarna, de bedoelingen van Reptil ondubbelzinnig bloot: strakke, hakkende, machinaal klinkende ritmes van zowel percussie als gitaren, veel synths / elektronica, afwisselend schreeuwerige, kreunende, dramatisch zuchtende vocalen; en wat pakkende, soms meer catchy elementen in de refreinen.
Toch is er nog wel wat meer dat Reptil te bieden heeft. Irreversible is een ingetogen intermezzo dat de voorbode blijkt voor het bij vlagen ingetogen, bijna statige titelnummer Throne of Collapse. Ik had bijna geschreven dat het nummer neigt naar een ballad, maar die kwalificatie kan ik beter bewaren voor het nummer dat daarna volgt: One World One Nation. Twee van deze lange, slome nummers na elkaar, precies als scharnier van het album, zorgen er echter wel voor dat de sfeer die in de voorgaande tracks zorgvuldig leek opgebouwd helemaal in elkaar is gedonderd. Ik vind het sowieso ook niet per se sterkere composities, vergeleken met de rest.
Soulride en vooral Quantum Trojan kunnen me daarna wel weer bekoren, dit soort over the top grotesquerie mag ik wel, vooral vanwege de macabere sfeer. De verwantschap met genoemde Rob Zombie, zowel qua muziek als sfeer, blijf ik gevoelsmatig dan ook in ere houden. Alleen haalt Reptil wat mij betreft niet hetzelfde niveau. Vier interessante nummers op een totaal van negen titels vind ik namelijk wel erg mager. Throne Of Collapse is een degelijke poging voor een debuut, maar hier moet toch meer uit te halen zijn.
