Revel In Flesh - The Hour Of The Avenger

• BandRevel In Flesh [DE]
• TitelThe Hour Of The Avenger
• Release datum06-12-2019
• LabelWar Anthem Records [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. The Hour Of The Avenger
02. My Trial
03. Blood Oath
04. The Nihilistic Nothingness
05. Sky Burial
06. Deathblow
07. Pervitin Speed Kill
08. The Wayfarer
09. Skull Sacrifice
10. The Nightbreed
11. Rock Out [Motörhead cover]

Genoemd naar de Entombed-track van het legendarische album Left Hand Path, hoef je je bij de Duitse band Revel In Flesh niet lang af te vragen wat voor muzikaal vlees je in de spreekwoordelijke kuip hebt. Sinds 2011 laat het vijftal met regelmaat hun muziek op de wereld los, stijlvast en altijd op en top Duitse degelijkheid. Ik verwacht dan ook niet dat het vijfde album The Hour Of The Avenger daar ook maar enige verandering in gaat brengen. Als je dan ook nog weet dat het geheel gemixt en gemasterd is door de inmiddels bijna onvermijdelijke Dan Swanö is het plaatje al zo goed als compleet.

Zoals te doen gebruikelijk in het genre gaan brutaliteit, groove en melodie hand in hand. O ja, en hoempa-stukken natuurlijk ook. Albumopener en titelnummer The Hour Of The Avenger is wat dat betreft al direct een feest der herkenning. In een dikke drie minuten heeft Revel In Flesh het voor elkaar dat ik meteen zit mee te stompen, tappen en headbangen. Redelijk ongecontroleerd weliswaar, maar toch. Het is in elk geval deze stijl waar de Duitse band zich thuis in voelt; en wat is er dan mis met gewoon doen waar je goed in bent. The Nihilistic Nothingness is een goed voorbeeld van hoe pakkend deze muziek stiekem toch kan zijn, al blijft het geluid nog zo lekker smerig. Deze doet mij wel een beetje denken aan een willekeurige Rogga Johansson productie, hij heeft zo'n patent op de combinatie smerig ruig en toch stiekem catchy.

Tijdens My Trial valt op hoe fraai de grofkorrelige riffs worden doorkliefd door felle, maar melodieuze leads, die voldoende aandacht trekken. De ritmesectie doet dat wat minder, maar is uiteraard een onmisbare, altijd degelijke schakel. De woest-hese grunt van bandopperhoofd Hauber ligt er (gelukkig) niet te dik bovenop, zo onderscheidend vind ik zijn vocalen ook niet. Een nummer als Deathblow (met Deathblow Fucking Deathblow! kun je ook nog eens lekker meebrullen) is verre van origineel, maar van het type stamper dat een album als dit nou eenmaal nodig heeft. Diezelfde noodzaak zit ook in meer midtempo nummers als Blood Oath, Sky Burial en The Nightbreed; even niet vol gas, maar alles op atmosfeer en het slepende karakter. Dan blijkt ook dat Hauber wel erg weinig variatie in z'n vocalen te bieden heeft, variatie die de muziek zelf dus gelukkig wel laat horen.

Als uitsmijter is gekozen voor een coverversie van Motörhead's Rock Out, een twee minuten durende punk/rock-uitbarsting, die door Revel In Flesh niet echt van veel kraak of smaak wordt voorzien. Het rockt misschien wel lekker weg, maar ik vind er eerlijk gezegd niet veel aan. Na een paar minder vlotte nummers is het weliswaar even een opsteker zo aan het eind, maar ja, dat had met een eigen nummer toch ook wel gekund.

Revel In Flesh blinkt wederom niet uit in originaliteit, maar wel in degelijkheid. The Hour Of The Avenger luistert hoe dan ook verdomd lekker weg. Dat lijkt me de verdienste van de combinatie van band en geluidstechnicus, die beiden heel goed weten hoe je een pakkend death metal album in elkaar moet sleutelen. Niet onderscheidend, maar stiekem toch best lekker.