Rhapsody Of Fire - Legendary Years

• BandRhapsody Of Fire [IT]
• TitelLegendary Years
• Release datum26-05-2017
• LabelAFM Records [DE]
• PromotorThe Rock Online [NL]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. Dawn Of Victory
02. Knightrider Of Doom
03. Flames Of Revenge
04. Beyond the Gates of infinity
05. Land of immortals
06. Emerald Sword
07. Legendary Tales
08. Dargor, Shodowlord of the Black Mountain
09. When Demons Awake
10. Wings of Destiny
11. Riding the Winds of eternity
12. The Dark Tower of Abyss
13. Holy Thunderforce
14. Rain of a Thousand flames

Er is in de voorbijgaande jaren al aardig wat afgesoapt rond de band(s) Rhapsody, Rhapsody Of Fire en Luca Turilli's Rhapsody. De laatste twee versies bestonden al een aantal jaar gebroederlijk naast elkaar. En in 2017 gaat de soap gewoon verder. Eind vorig jaar verlieten oudgedienden frontman Fabio Lione en drummer Alex Holzwarth de band Rhapsody Of Fire, de 'oorspronkelijke' versie van Rhapsody met toetsenist Alex Staropoli als origineel bandlid. Al snel sloten ze zich aan bij de Luca Turilli-versie van Rhapsody voor een heuse reünie van de allereerste Rhapsody - maar dan dus zonder oerlid Staropoli, en zonder de toevoegingen Of Fire of Luca Turilli in de bandnaam.

Ondertussen maakte Rhapsody Of Fire een soort van doorstart met nieuwe zanger Giacomo Voli (hij werd in 2014 tweede bij The Voice Italy) en de Duitse drummer Manuel Lotter. Als antwoord op de reünie verscheen eind mei al snel een 'nieuw' album: Legendary Years. Misschien wel een nieuw album, maar geen nieuwe nummers; Legendary Years bevat opnieuw opgenomen nummers uit de periode 1997 - 2002, ofwel de eerste vijf albums van Rhapsody (toen nog zonder Of Fire).

Het is nu dus voor het eerst dat er een Rhapsody en een Rhapsody Of Fire naast elkaar bestaan. Zo kan het dus zijn dat ik afgelopen weekend reünie-band Rhapsody nog live op Graspop zag, en een album van een heel andere band, Rhapsody Of Fire mag gaan bepreken, terwijl de bands hetzelfde repertoire brengen. Een onoverzichtelijke, en misschien ook wel onwenselijke situatie als je het mij vraagt. Of kunt u het allemaal nog volgen?

Zoals wel vaker bij heropnames van (nummers van) oude albums doet zich een interessante tweeledigheid voor: enerzijds klinken de nieuwe versies - zeker in productioneel opzicht, mede met dank aan mix en mastering van Orden Ogan's Sebastian Levermann - superieur aan de oudere, maar anderzijds gaat daarbij wel (een gedeelte van) de oorspronkelijke sfeer en charme verloren. Ik kan wel verklappen: dat is hier niet anders. Al is het maar voor het gevoel. Als voorbeeld wil ik daarvoor de zang aanhalen. Nieuweling Voli is zeker geen koekenbakker (of is hier pizzabakker meer op z'n plaats?) en kwijt zich uitstekend van zijn vocale taken, maar ja, hij is geen Lione. En dat brengt zeker voor de liefhebbers toch een heel andere sfeer met zich mee.

Over het nut van een album als dit kun je discussies blijven voeren, maar het is natuurlijk wel snelle een manier om nieuwe bandleden voor te stellen, en te laten weten dat je als band nog in leven bent. Ook is er genoeg gespreksstof te bedenken over de tracklist - iedereen mist zoals altijd wel een persoonlijke favoriet - maar ik denk dat dit een aardige dwarsdoorsnede is uit de genoemde periode. Dus ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe dit album door de fans ontvangen wordt; en nee, daar reken ik mijzelf zeker niet toe!