Riti Occulti - Riti Occulti

• BandRiti Occulti [IT]
• TitelRiti Occulti
• Release datum23-02-2015
• LabelNordavind Records [PT]

Tracklist

01. It's All Grey
02. Revelation
03. I Am Nobody
04. Alcyone
05. Desert of Soul
06. Bitter Awakening
07. Never a Joy

Riti Occulti - dat inderdaad gewoon occulte rituelen betekent - is een Italiaanse metalband die pas actief is sinds 2011. Het jaar daarop verscheen het debuutalbum met dezelfde naam als van de band, in 2013 opgevolgd door het tweede album Secta. Ik ga het hier echter hebben over dat debuutalbum, dat binnenkort opnieuw zal worden uitgebracht door Nordavind Records, en langs die weg ook pas voor het eerst mij onder de aandacht kwam.

Naast dat het materiaal opnieuw gemasterd is, heeft het album ook een andere hoes gekregen. Geen verbetering wat mij betreft, de eerste versie vond ik met z'n mystieke sfeertje best aardig, de nieuwe versie doet wat goedkoop aan. Misschien heeft het te maken met het feit dat op de oorspronkelijke cover Arabische tekens te zien zijn, en men dat in deze tijd niet heeft aangedurfd om mogelijke misverstanden te voorkomen? Er staat namelijk ook best wat muziek op het album die een beetje Oosters en/of mystiek aandoet (Desert Of Soul bijvoorbeeld) dus passend was die eerste cover zeker. Ook het gebruik van genre-vreemde instrumenten als bouzouki en fluit sturen wel een beetje in die richting.

De muziek die de Italianen ons voorschotelen zou ik omschrijven als black doom metal; of voor mijn part doomy of in elk geval trage black metal. Een donkere bende is het sowieso, de sfeer die wordt neergezet is een uitermate naargeestige. Niet in de zin van depressief, maar eerder creepy, bijzonder duister; occult dus. Belangrijke troeven daarbij zijn de beide vrouwelijke vocalisten, waarvan er eentje zingt met een cleane hoge stem, en de ander beschikt over een ferme grunt/krijs. Dat zorgt uiteraard voor een fraaie wisselwerking; en broodnodige variatie, zoals gaandeweg het album zal blijken.

De muzikale begeleiding daarbij bestaat uit trage basriffs en basic getrommel, die gezelschap krijgen van sferische, soms spacey (It's All Grey) toetsenpartijen met bijbehorende effecten. Af en toe komt het misschien een beetje rommelig over, maar dat draagt wat mij betreft wel bij aan de authenticiteit van deze muziek. Of is het woord primitief misschien beter op z'n plaats. De grauwige, sobere productie helpt daarbij ook nog wel een handje.

Uiteindelijk kan ik hier prima naar luisteren, ik hou wel van dit soort gruizige muziek. Een beetje vreemd, maar wel lekker - en spannend; eng soms bijna (I Am Nobody). En, voor ik het vergeet te vermelden: deze band heeft geen gitarist! Dat maakt de muziek, en de sfeer, natuurlijk nog wel extra bijzonder. Ik ga toch ook maar eens op zoek naar Secta, want ik ben wel nieuwsgierig gemaakt.