Schizoid Lloyd - The Last Note in God's Magnum Opus

• BandSchizoid Lloyd [NL]
• TitelThe Last Note in God's Magnum Opus
• Release datum04-11-2014
• LabelBlood Music [FI]

Tracklist

Suicide Penguin
Christmas Devil
Avalanche Riders
Misanthrope Puppet
Film Noir Hero
Amphibian Seer
Cave Painter
Chicken Wing Swans
Citizen Heard
Prodigal Son

Frank Zappa and Captain Beefheart would be very, very proud.

Even met de deur in huis: ik ben blij dat de heren van Schizoid Lloyd zelf al direct met de naam Mr. Bungle als vergelijking/invloed op de proppen komen, want dat is toch wel de band (en dan vooral het gelijknamige debuutalbum, dat ik overigens een wereldplaat vond indertijd - vooral het orgelgeluid op bepaalde momenten doet het 'm) die me voortdurend door het hoofd gaat wanneer ik The Last Note in God's Magnum Opus aan het beluisteren ben. Dit is het debuutalbum van deze Haarlemse band, die inderdaad muziek bevat die net schizofreen is als de bandnaam doet vermoeden. Een muzikale richting duiden, laat staan een labeltje plakken is hier onbegonnen werk.

Schizoid Lloyd schiet dan ook alle kanten op, van zeer ingetogen en intieme momentjes tot de meest wilde (death) metal uitbarstingen. Inderdaad, en dat soms zelfs binnen een enkel nummer, of sterker nog, binnen enkele seconden. Geen enkel tempo of genre lijkt heilig, Schizoid Loyd is letterlijk van alle markten thuis. Om dergelijke ideeën te kunnen uitwerken en waarmaken moet je als band wel over goede muzikanten beschikken; nou, dat zit hier wel snor geloof ik. De muziek is energiek, zeer onderhoudend, maar bovenal freaky, of noem het voor mijn part bizar. En al klinkt het bijna tegenstrijdig: er zijn toch ook genoeg toegankelijke passages op dit album te bespeuren, want Schizoid Lloyd weet hun experimenten in redelijk gangbare liedjes te verpakken.

Losse nummers of voorbeelden er uit lichten heeft eigenlijk geen zin, want dit album moet je echt als geheel beluisteren. en geloof me: dat is echt de moeite waard! Misanthrope Puppet blijkt uiteindelijk wel behoorlijk favoriet, al is het alleen maar omdat hier echt van alles voorbij komt. Andere hoogtepunten zijn het met een lekkere groove beginnende Avalanche Riders, Amphibian Seer en Citizen Heard. Een (kleine) tegenvaller is er helaas ook: ik ben niet kapot van het afsluitende Prodigal Son, dat ik te eenzijdig vind, en naar mijn mening te weinig power bevat.

De heren van Schizoid Lloyd laten op dit album - terecht - horen waar ze allemaal toe in staat zijn. Hooguit kun je dit gezelschap betichten van gefreak om het gefreak, maar de uitkomst is hoe dan ook een zeer interessant album. Goede muzikanten, scherpe liedjes, teksten met een twist. Luisteren!