Seamount - Nitro Jesus

• BandSeamount [DE]
• TitelNitro Jesus
• Release datum09-10-2015
• LabelThe Church Within Records [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]

Tracklist

01. Bestial Rising
02. Can't Escape The Pain
03. Nitro Jesus
04. Scars Of The Emotional Stuntman
05. Hold Up The Sun
06. Bulletproof
07. Beautiful Sadness
08. In The End
09. No One Knows

In januari 2013 had ik nogal wat moeite met het vierde Seamount album Earthmother. Naar aanleiding van het verschijnen van de opvolger Nitro Jesus heb ik het geheel nog eens teruggeluisterd, en ik snap de tweeledige conclusie nog altijd wel. Desalniettemin zet ik mij met frisse blik te luisteren aan de nieuweling.

Bestial Rising opent veelbelovend met een Sabbathiaanse riff om je vingers bij af te likken. Helaas zakt het nummer gaandeweg als een plumpudding in elkaar. Wanneer de heavy riffs wegvallen blijft er zowel muzikaal als vocaal nog maar verdraaid weinig genietbaars over. Op zich kan ik de vocalen van Phil Swanson prima hebben, maar in combinatie met de heavy gitaren lijkt hij echter helemaal in het niets te verdwijnen. Wanneer dan die gitaarmuur wegvalt blijft er slechts wat soft gepriegel over op het muzikale vlak. Beetje psychedelisch, ok, prima, maar niet echt spannend of zo.

Dit blijkt het recept voor het gros van de nummers op Nitro Jesus: werkelijk verrukkelijke riffs (en sporadisch ook solo's!), maar daarnaast niet altijd even interessante nummers. Een beetje hetzelfde euvel waar een band als Trouble ook aan lijdt. Can't Escape The Pain en Hold Up The Sun bijvoorbeeld gaan me door merg en been, en dan niet om de goede redenen. Zulke ingetogen tracks passen mijns inziens niet bij Seamount.

Daar waar volop gerockt wordt (fragmenten van Bestial Rising, titelnummer Nitro Jesus, In The End) vind ik de muziek absoluut de moeite waard. Met een hoofdrol voor de heerlijke gitaarriffs, ik kan het niet vaak genoeg zeggen. Helaas staat er daarnaast te veel onzin op deze plaat om als geheel te kunnen boeien. Ik vind het prima dat Seamount claimt klassieke doom te spelen, maar voor mij ontberen de meeste nummers simpelweg power, en verzandt de muziek in brave rockmuziek - met afsluiter No One Knows als absoluut dieptepunt. Het album begint nog best veelbelovend, maar gaat uiteindelijk als de spreekwoordelijke nachtkaars uit.