Shitkill - The New Breed

• BandShitkill [US]
• TitelThe New Breed
• Release datum09-11-2014
• LabelEigen beheer
• PromotorNordavind Records [PT]

Tracklist

01. The New Breed
02. Vultures
03. Death Giver
04. Faceless
05. Underworld

Shitkill - wat een naam eigenlijk - is een nog jonge metalband uit New York. Het gezelschap bestaat sinds 2009, bracht in datzelfde jaar al EP Asylum uit, en een jaar later het selftitled debuutalbum Shitkill. Eind 2014 bracht de band in eigen beheer een nieuwe EP uit - The New Breed - waarna de band is opgepikt door Nordavind, die deze wat ruimer onder de aandacht probeert te brengen.

De band wordt over het algemeen geschaard onder de groove metal, maar dat vind ik te beperkt. Grooven doet de muziek zeker, dat staat buiten kijf; maar de invloeden reiken zeker wel verder dan dat. Zoals gezegd is Shitkill afkomstig uit New York, 'dus' mag je uiteraard punk/hardcore invloeden verwachten. Die zijn dan ook te horen, met als prominent voorbeeld het nummer Faceless. Getooid met hysterische zang is dit een felle en no-nonsens uitbarsting.

Wanneer ik begin met deze EP te beluisteren doet de band me echter aan een specifieke band denken - misschien niet geheel toevallig ook uit New York - namelijk Prong. Titelnummer The New Breed begint inderdaad nog wel als een groove/thrash metal-achtige track, maar laat al vrij snel een meer eigenzinnige aanpak horen, die me vooral in het tweede gedeelte dus aan (oudere) Prong doet denken. Het is een beetje de hoekige crossover stijl die me die kant op duwt. Niet de latere, meer industrial klinkende variant dus.

Het - ook - in het tweede gedeelte lekker hakkende Vultures bevestigt dat idee, al had ik inmiddels wel graag een wat minder hysterische zanger gehoord. Dit werkt me na een paar nummers best op de zenuwen. Helaas gaat dat gaandeweg de EP ook niet meer veranderen. Evengoed blijft de muziek behoorlijk aantrekkelijk. De mix van groove en hardcore vindt met Underworld z'n climax, waarin vette Pantera-achtige grooves worden afgewisseld met snerpende passages. Ook dit nummer is weer lekker opgebouwd naar een sterk einde toe.

Shitkill biedt helaas niet het beste wat op dit gebied te horen is, naar mijn idee dan toch. Hoewel de band z'n best doet om een eigen muzikale smoel te laten zien/horen, is het resultaat toch een beetje een combinatie van andere, eveneens wat eigenzinnige bands. Waarbij vooral de zang me hier tegenstaat. Jammer. Mocht je die wel kunnen hebben, ga dan zeker eens wat meer beluisteren van Shitkill.