Skull Fist - Paid In Full

• BandSkull Fist [CA]
• TitelPaid In Full
• Release datum22-04-2022
• LabelAtomic Fire Records [DE]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. Paid in Full
02. Long Live the Fist
03. Crush, Kill, Destroy
04. Blackout
05. Madman
06. For the Last Time
07. Heavier than Metal
08. Warrior of the North

The Fist Is The Law!

Huh!? Skull Fist hier nog nooit besproken? Hoe dan! Deze rechtgeaarde old school heavy / speed metal-band heb ik al wel wat jaartjes in het vizier. Hun video's toveren steevast een glimlach rond de mondhoeken, en albums als Head Of The Pack (2011) en Chasing The Dream (2014) bevinden zich in mijn (digitale) platenkast. De vorige maand verschenen vierde langspeler Paid In Full van dit Canadese gezelschap betreft dus een primeur op WingsOfDeath.

Misschien is het wel een teken aan de wand dat ik het voorlaatste album Way Of The Road (2018) niet direct paraat heb. Want na de bovengenoemde eerste twee albums viel die derde wat tegen vanwege een wat meer gezapige aanpak. De wat primitieve, speedy aanpak van de eerste jaren maakte plaats voor een meer verzorgd geluid, en vooral minder power, minder snelheid, minder energie en last but not least een minder rauwe en ongepolijste aanpak.

Paid In Full begint met het titelnummer, waarmee het pad dat werd ingeslagen met het vorige album wordt voortgezet. Ik vind het vrij brave metal, waar de mogelijk venijnige randjes zorgvuldig vanaf zijn geschuurd. Maar ... gelukkig revancheert Skull Fist zich achtereenvolgens met Long Live The Fist; Crush, Kill, Destroy en Blackout. Ja, dit klinkt me al weer wat meer Skull-Fist-vertrouwd in de oortjes. Een opzwepend tempo, fel gitaarwerk en gillende vocalen - dat is toch wat we van deze band willen horen?

Met Madman wordt het veilige middentempo weer opgezocht en doet op z'n best denken aan een jaren '80 track van een stadion-act - middelmaat troef. Daarna gaat de band er weer vol gas vandoor met For The Last Time. En okay, ik snap de boodschap al. Skull Fist wil niet meer die ruwe diamant zijn, maar de spreekwoordelijke volwassen, gegroeide band met diepgang. En ja, dat weet de band hier deels wel neer te zetten.

Eigenlijk probeert Skull Fist hier de middenweg te vinden tussen de eerste twee albums, en nummer drie - bedenk ik me als psycholoog van de koude grond. Die gouden combinatie hebben ze nog niet helemaal gevonden wat mij betreft, maar zoals inmiddels al wel duidelijk is, ben ik niet helemaal objectief, als voorstander van het oudere materiaal. Om me nog eens extra te verwarren sluiten ze af met het felste nummer van het album, bomvol vette gitaarlicks en -solo's: Warrior Of The North - maar dan wel voorzien van een zoet refreintje ... Stelletje rotzakken ...