Sol Sistere - Extinguished Cold Light

• BandSol Sistere [CL]
• TitelExtinguished Cold Light
• Release datum24-05-2019
• LabelHammerheart Records BV [NL]
• Genre Black metal

Tracklist

01. Elemental Chaos
02. Spiral Moon
03. Descending Light
04. The Faceless
05. Swallow The Misery
06. Insignificance Upon Us
07. Juxtaposed Universe

In de Chileense black metalband Sol Sistere had ik nog niet eerder verdiept. Weliswaar had dit gezelschap in 2016 al een album (Unfading Incorporeal Vacuum) uit via Hammerheart, na opgericht te zijn in 2013, maar die is me dan blijkbaar ontgaan. In mei van dit jaar is dan Extinguished Cold Light verschenen, deze mag dan gelden als mijn kennismaking met de band.

Daar waar je van bands uit Zuid-Amerika altijd een rauwere, misschien zelfs wat meer primitieve versie verwacht van de geboden muzieksoort, valt dat in het geval van Sol Sistere reuze mee - of tegen, naar gelang je eigen voorkeur. De atmosferische black metal van deze band is gemodelleerd naar Scandinavisch voorbeeld - "voor fans van Emperor" kopt de bijgeleverde info dan ook geenszins misplaatst.

Een titel als Extinguished Cold Light - uitgedoofd koud licht - geeft, in combinatie met de betekenis van de bandnaam - de zon stopt - natuurlijk al vrij duidelijk aan wat je kunt verwachten. De thematiek van donker en licht, het ene bestaat niet zonder het andere, wordt muzikaal vertaald naar de paradox tussen emotievolle kleine melodieën enerzijds, en tremolo-picking gitaarwerk anderzijds. Woeste blasts wisselen af met heerlijk atmosferische stukken om in weg te dwalen. Juist die samensmelting tussen schijnbare uitersten is - zoals zo vaak - de voornaamste aantrekkingskracht van deze muziek. Naast de fraai-duistere atmosfeer natuurlijk.

Ik denk dat afsluiter Juxtaposed Universe het beste exponent is van bovengenoemde uitleg. Beginnend als een klassiek woest black metal-monster, maar uitmondend in zeer ingetogen spel, opgesierd met akoestische gitaar en cello. De middellange composities lenen zich sowieso uitstekend voor slepende passages en midtempo sfeerwerk. Uitzondering is het felle (en kortste nummer) Swallow The Misery, dat strategisch geplaatst net na het midden van het album, ingeklemd tussen de langste tracks, de boel precies op tijd weer in het gareel krijgt. Al blijven ook in de snelste stukken de melodieuze gitaarlijnen de sfeer bepalen.

Deze heerlijk atmosferische black metal lijkt me voer voor specifieke liefhebbers. Voor extreme metal begrippen behoorlijk melodieus te noemen, en buiten de lengte van de nummers ook redelijk toegankelijk. Zonder dat het ook maar ergens geforceerd overkomt is dit de stijl waarin Sol Sistere zich blijkbaar thuis voelt. Ik mag hier graag naar luisteren; juist het gegeven dat de muziek zo goed verzorgd klinkt spreekt me enorm aan.