Solothus - No King Reigns Eternal

• BandSolothus [FI]
• TitelNo King Reigns Eternal
• Release datum18-03-2016
• LabelDoomentia Records [CZ]
• PromotorTranscending Obscurity [IN]

Tracklist

1. The Betrayer
2. No King Reigns Eternal
3. Darkest Stars Aligned
4. Malignant Caress
5. Towers in the Mist
6. The Winds of Desolation

In 2013 was het (debuut)album Summoned From The Void mijn kennismaking met de Finse band Solothus. Hun doomdeath metal was weliswaar niet altijd even origineel, maar voltrok zich in een verrukkelijk smerig sfeertje. En dat mag ik wel! Ik ben dan ook benieuwd of Solothus die lijn op hun nieuwste album No King Reigns Eternal weet door te trekken.

Met opener Betrayer word ik middels een sferisch introotje met lekker zwaar basgetokkel al aangenaam verwelkomd. Wanneer dan eerst de ultralogge riffs invallen, en er vervolgens een al even zware brul wordt uitgegooid denk ik wel dat ik hier op m'n plaats ben. Getooid met zo'n heerlijk vertrouwde putrochel wordt de meest lompe en zware muziek in een aangenaam laag tempo uitgekotst. Al mag de 'versnelling' zo tegen de vijf minuten er ook wezen, net als de verslavende cleane gitaarlijn die daar weer op volgt.

Titelnummer No King Reigns Eternal vervolgt zo mogelijk nog lomper. Meer midtempo, maar ook weer zo verrukkelijk lomp, en met vocale uithalen waar je gewoon bang van wordt zo laag en grommend. Hier is trouwens ook even een korte gitaarsolo in te horen - net als aan het einde van het nummer trouwens - voordat een werkelijk moddervette break het nummer in een ultralaag tempo verder sleurt. Zo, dit is lekker hoor! Ik vermoed dat dit wel eens mijn favoriet van het album kan gaan worden. Hoewel, ik heb de langere tracks nog niet gehoord.

Want hoe heerlijk slopend, bij vlagen sferisch slepend (Malignant Caress) maar vrijwel constant lomp en bruut de overige nummers ook zijn: natuurlijk bewaart Solothus het beste voor het laatst. De lange afsluiter The Winds of Desolation is het summum van alles waar Solothus voor staat. Ook deze begint sferisch, uiteraard in een kalm tempo, en ik denk in eerste instantie dat dit wel een heel erg relaxed nummer is. In de instrumentale gedeeltes zijn zelfs de riffs niet zo zwaar aangezet, eerder klinkt het gitaarwerk erg netjes. Hierdoor ontstaat eerder een sfeer van rust dan van dreiging: hier ligt de nadruk meer op (sferische) doom dan op death metal. Maar Solothus zou Solothus niet zijn wanneer dat naar het einde toe niet zou worden rechtgezet met een paar dikke, zwaar groovende riffs. En een epische gitaarsolo, die ik een stuk minder voor de hand vind liggen!

Solothus maakt met No King Reigns Eternal opnieuw een verpletterende indruk op me, letterlijk en figuurlijk. Die Finse doom/death scene heeft toch maar wat pareltjes in huis met acts als Hooded Menace, Purtenance, Desecresy en uiteraard dus ook Solothus. Op een of andere manier hoor je vaak dat zo'n band uit Finland komt, net of ze een eigen geluid of identiteit hebben. Ik geniet er hoe dan ook met volle teugen van, en zal dit album zeker nog regelmatig aanslingeren!