Sons Of Morpheus - The Wooden House Session

• BandSons Of Morpheus [CH]
• TitelThe Wooden House Session
• Release datum22-02-2019
• LabelCzar Of Revelations [CH]
• PromotorCzar Of Crickets [CH]
• Genre Stoner

Tracklist

01. Doomed Cowboy
02. Loner
03. Parnoid Reptiloid
04. Nowhere to go
05. Sphere
06. Slave (Never Ending Version)

The Wooden House Sessions is het derde album van het Zwitserse collectief dat als Sons Of Morpheus door het leven gaat. Eerlijkheidshalve moet ik bekennen dat het voor mij de eerste kennismaking met het trio is. The Wooden House Sessions heet zo omdat het simpelweg in een houten huisje is opgenomen. Albumtitels als deze impliceren doorgaans dat je met een verzameling outtakes te maken hebt. Dat zou zeer goed het geval kunnen zijn, maar gelet op wat we te horen krijgen levert Sons Of Morpheus wel reguliere albumkwaliteit af.

Stoner, 70’s psychedelische bluesrock en een klein vleugje country lijken de basis te vormen voor wat Sons Of Morpheus voortdrijft. Bij vlagen moet ik denken aan drone-acts als Ascend en Earth. Vooral in het intro Doomed Cowboy en de lange afsluiter Slave klinkt dit wel door. Deze bands experimenteerden ook met het integreren van Americana in een desolaat rocklandschap.

Sons Of Morpheus is wel veel minder extreem dan voornoemde acts. Misschien is een vergelijking met Kyuss, Monster Magnet of Queens Of The Stone Age meer op zijn plaats. Het is ook niet zo heel relevant. Dit is meer om een idee te geven van de sfeer die Sons Of Morpheus weet neer te zetten. Visioenen van stoffige woestijnen met wat incidentele paarden- en karrensporen die het ene westerndorp met het andere verbinden dringen zich vrij snel aan je op.

Hoewel de band zich het meest op zijn gemak lijkt te voelen met het meer pakkende en groovende stampwerk, is Sons Of Morpheus toch op zijn leukst in de spaarzame momenten dat ze lijken te gaan improviseren. Dat gebeurt in de voornoemde opener en afsluiter en dan links en rechts in de andere songs. In die zin zou ik persoonlijk het liefste zien dat ze de bekende songstructuren verder nog los zouden laten en wat meer gingen trippen. Nu blijft er een zeer compacte doch alleraardigste stonerrockplaat over.