Spectral Lore - Sentinal
- Spectral Lore [GR]
- Sentinal
- 01-09-2012
- Stellar Auditorium Productions [GR]
Tracklist
01. All Devouring Earth
02. The Dejection of Arjuna
03. The Coming of Age
04. Quest for the Supramental
05. My Ascension
06. Atlus (A World Within A World)
Spectral Lore is het eenmansproject van ene meneer Ayloss uit Griekenland. Hij is daarmee actief sinds 2005, en heeft in juni van dit jaar alweer het derde volwaardige album afgeleverd: Sentinel. Na I (2006) en II (2007) dus ook het eerste album met een 'echte' titel, en het eerste levensteken sinds vijf jaar. Ik had nog nooit van Ayloss of Spectral Lore gehoord, maar uiteraard stap ik onbevangen de atmosferische ambient black metal wereld van deze alleskunner (behalve alle instrumenten heeft hij ook nog de productie van Sentinel voor z'n rekening genomen) binnen.
Zes nummers in 75 minuten, dat belooft uitgesponnen atmosferische/ambient passages. Hoewel, wanneer ik zie dat het laatste nummer Atlus (A World Within A World) al ruim een half uur duurt moet het met de overige vijf titels wel meevallen. De mix van (atmosferische) black met ambient soundscapes is natuurlijk geen ongebruikelijke meer, dus ik ga mij niet helemaal laten verrassen.
Opener All Devouring Earth begint nog als een ouderwetse, furieuze black metal storm. In eerste instantie misschien wat rommelig, chaotisch, mogelijk mede veroorzaakt door de niet optimale mix (die vocalen zitten wel erg ver weggestopt). Even doorluisteren loont wel degelijk: er is zeker structuur te ontdekken in deze muziek. De gitaren vormen de hoofdmoot, ondersteund door percussie en geluidseffecten in de tragere gedeeltes, en door woeste drums in de snelle passages.
The Dejection of Arjuna gaat daarna 'vrolijk' verder waar we gebleven waren, en dat blijkt zo te blijven ook voor wat betreft The Coming Of Age, Quest For The Supramental en My Ascension Into The Celestial Spheres. Afwisselend horen we op blastsnelheden gespeelde passages, die soms vanuit het niets overgaan in tot overpeinzing aanzettende sfeerstukken. Afwisseling is een groot woord in deze context, alles wordt in hetzelfde monotone stramien gebracht.
En dan hebben we afsluiter Atlus (A World Within A World) nog niet eens gehad. Dit blijkt een half uur durend geluidstapijt, niks meer, niks minder. Geen muziek, geen zang, slechts een schier monotoon voortsuizend geluid, met hier en daar wat lichte effecten of een verandering van toon. Eerlijk gezegd: geen idee wat ik hier mee moet. Ok, in elk geval geen tweede keer meer beluisteren. De eerste drie kwartier van Sentinel zullen voor de liefhebber van deprimerende, sferische black nog best te doen zijn, wie plezier beleeft aan het laatste half uur mag het mij uitleggen; graag zelfs.