Starkill - Virus of the Mind

• BandStarkill [US]
• TitelVirus of the Mind
• Release datum20-10-2014
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. Be Dead or Die
02. Winter Desolation
03. Breaking the Madness
04. Virus of the Mind
05. Skyward
06. Before Hope Fades
07. Into Destiny
08. God of This World
09. My Catharsis
10. Convergence

Anderhalf jaar geleden besprak collega Geert het debuutalbum Fires Of Life van de veelbelovende jonge metalband Starkill (ex-Massakren). Het uitgebreide arsenaal aan mogelijkheden binnen de grenzen van melodieuze en toch extreme metal werd door het jonge Amerikaanse kwartet aardig benut. Nu is er dan een opvolger in de vorm van Virus Of The Mind, maar eens horen hoe de talenten, in een half gewijzigde line-up (zowel bassist Mike Buetsch als gitarist Charlie Federici zijn vertrokken), deze keer voor de dag komen.

Ergens tussen bombastische old school power metal, symfonische black en melodieuze death metal kunnen we Starkill vinden. Waarbij de variatie die de band weet te brengen hun grootste troef is. Van gelaagde orkestraties tot ziedende blastbeats, en van rustieke melodieuze passages tot heldhaftige bombast, dit viertal weet er wel raad mee. Referenties zijn te vinden bij bands als Children Of Bodom en Dimmu Borgir, een vleugje Amorphis, en nog wat Wintersun voor de viking/black invloeden die af en toe heel lichtjes voorbijkomen. Laat ik er eens wat nummers uitpikken die de veelzijdigheid van Starkill markeren.

Opener Be Dead Or Die begint in elk geval al erg symfonisch, met 'strijkers', toetsen en klassieke percussie, voordat het snelle en harde zware metalen geluid losbarst. Een kruising tussen Wintersun en Children Of Bodom vind ik hier wel op z'n plaats. Snelle passages, voorzien van spetterend gitaarwerk en blastende drums (veel double bass) en een woeste grunt vormen de hoofdbestanddelen. In Winter Desolation horen we daarna de invloed van de cleane zang, dit nummer klinkt ook gelijk een stuk gepolijster en sluit bij vlagen meer aan bij het power metal gevoel.

Titelnummer Virus Of The Mind begint wel heel symfonisch, a la female fronted/gothic metal; de grunt die invalt verrast me vervolgens dan ook. Wat mij betreft geen geweldige combinatie, doet me een beetje aan een slechte Cradle Of Filth denken (maar wel met betere zang, ghehe). Even later doet Before Hope Fades een beetje hetzelfde, al wil dat nummer voor mijn gevoel niet echt openbarsten. Ik snap de opbouw wel, maar de climax had wat mij betreft wel wat pittiger gemogen.

Into Destiny doet qua stijl denken aan de eerste twee tracks, en bevat een opvallende variatie aan vocalen, her en der voorzien van de nodige effecten. Het gitaarwerk is weer om de vingers bij af te likken, de symfonische achtergrond volop aanwezig, inclusief 'hoorns'. God Of This World is voor dit album de ultieme samenvoeging van ultrasnelle passages rustiger fragmenten, hier zit zo'n beetje alles in dat Starkill te beiden heeft aan variatie.

Het album weet me tot aan het einde toe te boeien. My Catharsis is de donkere eend in de bijt, het zwarte schaap - in positieve zin. Een lekker duister nummertje met het nodige effectenmateriaal, maar ook opnieuw fraai gitaarwerk en wel erg donkere zang. Dat geldt ook voor Convergence. Hoewel wat sloom qua tempo geldt ook hier dat het een wat donkerder sfeer heeft; en daar ben ik niet vies van.

Liefhebbers van genoemde bands, en zeg maar min of meer toegankelijke extreme metal - dat is wat dit eigenlijk is, hoe tegenstrijdig dat ook klinkt - zullen zich met Starkill's tweede album geen buil vallen. Dit lijkt me muziek voor een breed publiek, ik denk dat we van Starkill nog wel meer gaan horen!