TDW - Fountains

• BandTDW [NL]
• TitelFountains
• Release datum26-11-2021
• LabelLayered Reality Productions [NL]
• Genre Progrock / metal, Symfonische metal

Tracklist

01. Fountains
02. Inner Enemy
03. Hope Song I
04. Gratitude Song
05. Hunter's Eyes
06. Anthracite
07. Another Choice, Another Universe
08. Graveyard Boogie
09. Traveller
10. Hope Song II

Stilzitten tijdens een pandemie? Amersfoorts progwonder Tom de Wit lacht je uit bij het idee alleen al. Terwijl de rest van het land zat te mokken achter een gesloten deur, bracht deze man ons een heel scala aan hilarische mini-songs, met onderwerpen van konijnen en broodjes frikandel tot vervelende vogels en de grilligheid van Hollands weer. En daarbovenop dropt ie ook nog even zijn meest gelikt klinkende album tot nu toe. Want dat is het eerste wat in het oor springt bij het luisteren van de nieuwe plaat Fountains; de gitaren zijn helderder dan ooit, de koren soepel, de orkestraties episch en de drums diep. Over de mix niks te klagen!

Wat ik heerlijk vind aan TDW is hoe het je eerst lokt met nog redelijk toegankelijke intro’s en opzwepende violen en voordat je het weet zwem je ergens in een hele aparte fontein van death, prog, melodic en symfo-metal en je hebt geen flauw idee hoe je erin terecht bent gekomen. Het was niet de je bedoeling om die kant op te drijven maar daar zijn we dan. Je kwam hier voor het catchy refrein? Cool! Maar hier, heb een dosis ritmes afgeleid van een dronken metronoom, orkesten op de vreemdste plekken en een shitlading dissonantie. En je gaat het leuk vinden!

Bovenstaande beschrijving vat voor mij prima de eerste twee nummers Fountains en Inner Enemy samen. Hope Song I komt daarna als heerlijke adempauze tussen de heerlijk overweldigende kakofonie. Een ballad met een sfeer die aansluit bij de cover-art en een hoop vocale harmonie die de haartjes op mijn armen overeind laten staan. Gratitude Song is geschreven als ode voor alle donateurs van het vorige album. Zo werkt muziek business tegenwoordig blijkbaar, doe een donatie naar een artiest en ze roepen je naam hardop in het volgende album. En opeens ben ik een lyric ... Omdat het kan.

Hunter’s Eyes wordt al gauw één van mijn favorieten op het album. Het fluitje dat her en der opduikt geeft me oer-folk-vibes die sterk doen denken aan het allervroegste werk van Nightwish (met name de Lappi nummers aan het eind van het Angels Fall First album). Waar dit een lekker stevig nummer is, vormt het daarop volgende Anthracite de meer bezielende kant van deze sfeer; bijna etherisch in opbouw. Nogmaals zo’n prachtig geval van hoe muziek je meelokt naar onverwachte wendingen achterin het nummer.

Er zijn hier en daar elementen op dit album die me sterk doen denken aan het techno werk van bands als The Prodigy, en vooral Another Choice, Another Universe valt daaronder. Wel typisch een geval van pure prog die voor mij net ietsje te ‘out there’ is om meteen voor te vallen. Tom weet me echter weer volledig voor zich te winnen met Graveyard Boogie. Geef me een dosis Diablo Swing Orchestra anytime! Strontmelig, swingend, spook en circus-noir-achtig en mijn nieuwe anthem voor komende Halloween. In 1 woord top!

Traveler is weer 1 lekkere wervelstorm van stijlen met overal puntjes die even flink de aandacht grijpen. Gelikte solo’s en opbeurende melodieën die de weg vrij maken voor eindklapper Hope Song II. Voor prog – en vooral TDW standaard – bescheiden 8 minuten durende finale. Gedreven door een bitterzoet refrein vormt het een smeltkroes van alle muzikale thema’s die in dit album voorbij zijn gekomen.

Fountains is zeker één van de meer behapbare TDW albums. Geen langgerekte epics hier maar goeie, unieke, volle en harde prog dat je om de oren slaat. Dit plaatje staat gewoon als een huis!