Taphos Nomos / Urðun - R.I.P.

• BandTaphos Nomos [US], Urðun [IS]
• TitelR.I.P.
• Release datum29-09-2017
• LabelBlood Harvest [SE], Caligari Records [US]
• Genre Deathmetal, Doomdeath

Tracklist

Taphos Nomos:
01. Aboreal Entombment
02. Autocannibalism Beneath the Avalanche
03. Lightning Stroke Obliteration (Bolt Catcher)
Urðun:
04. Tortured to the Grave
05. Immense Rot
06. Wrath of the Zombies
07. Grafir & Bein
08. Charred Remains (Autopsy cover)

R.I.P. is een split-album met twee behoorlijk uiteenlopende death metalbands. Even in omgekeerde volgorde van de tracklist: Urðun is afkomstig uit IJsland, en mij volledig onbekend. De band is ontstaan in 2013 en bracht in 2015 een demo uit, veel meer valt er niet te vermelden. Ik moet me maar laten verrassen door hetgeen zij hier laten horen. De reden dat ik deze split opgezocht heb is namelijk de aanwezigheid van het Amerikaanse Taphos Nomos. Over die band was ik eerder zeer enthousiast.

De donkere doomy death metal van Taphos Nomos sprak me direct vanaf debuut EP West of Everything Lies Death (april 2015) aan. Al snel ben ik er achter dat de drie tracks hier op R.I.P. geen nieuw materiaal bevatten. Twee van de drie titels zijn namelijk in april 2016 al vrijgegeven als rehearsal tape, toen werd ook de split met Urðun al aangekondigd. Toen zei me dat nog niks, maar blijkbaar heeft het even geduurd voor die uitgebracht kon worden. Al is deze split in Amerika geloof ik al eerder verschenen (via Caligari Records).

Overigens vind ik het nog steeds enorm vette muziek, en waardeer ik de eigenheid die een band als Taphos Nomos tentoon spreidt. Vooral de derde (en voor mij nieuwe) track Lightning Stroke Obliteration is echt moddervet, lomp en slopend woest! Deze blijft nog wel even hangen denk ik.

Urðun gooit het daarna over een heel andere boeg. Deze IJslandse band heeft maling aan afwisseling of een eigentijdse productie. De primitief klinkende death metal grijpt wel heel nadrukkelijk terug op het geluid van rond 1990, dat is de death metal-periode die de band aanbidt. Rauw, heel direct, met een beetje een live feel en een prettig zompige productie. Veelzeggend is in dit kader dan ook de Autopsy-cover Charred Remains.

Ik vind vooral de authentiek klinkende groove een pluspunt, want dit rost echt als een malle. Weliswaar geen greintje originaliteit, maar dit geluid klinkt zo lekker vertrouwd dat ik gelijk in de headbang-modus schiet. Gelukkig kent ook de death metal van Urðun z'n slopende vertragingen (het laatste stuk van Tortured to the Grave bijvoorbeeld) zodat het met gebrek aan afwisseling en dynamiek uiteindelijk nog wel meevalt.

Ik denk dat menig liefhebber van old school doomdeath wel uit de voeten kan met zowel Taphos Nomos als Urðun. Van eerstgenoemde ben ik nog altijd vol verwachting (klopt mijn hart) op nieuw materiaal, terwijl ik mijn kennismaking met de IJslandse death metallers als een aangename beschouw. Al met al is deze split dus een aardig initiatief gebleken.