Teitan - In Oculus Abyss

• BandTeitan [NL]
• TitelIn Oculus Abyss
• Release datum26-05-2023
• LabelOnism Productions [GB], Void Wanderer Productions [NL], Zwaertgevegt [NL]
• PromotorDead Mill Media [NL]
• Genre Black metal

Tracklist

01. Menstrual Blood and Pomegranate
02. From Under the Floorboard
03. Murder Me
04. Drowning in Knowledge
05. Insectoid
06. The Die is Cast
07. Public Masturbation
08. Gang Mahal
09. Purple Void

Eind 2018 schreef ik dat Teitan nog niet klaar was, en met de release van Weight Of The Void het verhaal tot een bevredigend einde wilde brengen. Echter stopt het daar nog altijd niet. Anno 2021 is Teitan het eenmansproject van Devi Hisgen, inmiddels gewoon onder eigen naam, en verscheen een nieuwe EP: Vákuum. Devi staat bekend om het maken van experimentele en donkere muziek voor elk project waar hij bij betrokken is, zie daarvoor bijvoorbeeld ook Cthuluminati - de band die zorgde voor mijn kennismaking met Devi en zijn muziek.

Ik trok een kleine twee jaar geleden de conclusie dat de muziek van Teitan aardig richting het duistere en psychedelische geluid van Cthuluminati aan het schuiven was. Een andere vergelijking met Cthuluminati betreft het schrijven van verhaaltjes over duistere, wetenschappelijke theorieën en obscure filosofie. Ik hoop echt dat beide bands / projecten naast elkaar kunnen blijven bestaan met elk hun eigen muzikale basis. Gelukkig heeft die laatste band recentelijk nog opgetreden, dat houdt mijn hoop op nieuw materiaal van Cthuluminati in leven.

Maar goed, hier moet ik het uiteraard gaan hebben over In Oculus Abyss (in het oog van de afgrond?), het nieuwe Teitan-album. Dat, zoals verwacht, weer bol staat van de psychotische black metal. Die black metal volstaat als basis, maar wat deze muziek zo eigen en bijzonder maakt is al datgene dat de maker er aan toevoegt. Samples, effecten en geluidsfragmenten, hypnotiserende, en industrial en elektronische elementen, maar ook subtiele, een heel enkele keer ingetogen atmosferische passages worden hier naadloos ingepast, en zorgen allemaal samen voor een enorm macabere sfeerzetting.

Let in opener Menstrual Blood And Pomegranate maar eens op het verleidelijke gitaar-themaatje, maar ook op de zeer gelaagde vocale invulling. From Under The Floorboard doet het qua invulling in het begin rustiger aan, maar is daarom nog niet minder donker - zo leert het vervolg. Murder Me begint verraderlijk met een catchy dan wel melodieuze gitaarlijn, maar dat is slechts schijn. Dat wil zeggen, die is er wel, maar de melodieuze insteek ervan leidt uiteindelijk tot verwarring te midden van overheersend duister. Ik vind het een van de betere nummers van het album.

Drowning In Knowledge is een ambient ruispassage, die mij bedoeld lijkt als rustpuntje, dan wel als intro voor het vervolgens kneiterharde Insectoid. Ontleding van deze dissonante chaos doet de term gelaagd pas echt eer aan, maar laat ik graag over aan specialisten. Als luisteraar val ik voor de sfeer van dit nummer, en ga me bijna bezorgd afvragen of het wel goed gaat met de bedenker hiervan. Je zult dit maar in je hoofd meemaken! Opnieuw een erg gaaf nummer, vooral vanwege de hypnotiserende herhalingen naar het einde toe, inclusief pulserende beat.

The Die Is Cast laat opnieuw getormenteerde vocalen horen, vooral die in de rustigste passage gaan door merg en been. Het vervolg is dan weer verrassend pakkend en luisteraar-vriendelijk, in een deinend ritme lijkt het nummer bijna vreedzaam uit te gaan - of toch niet... Ook Public Masturbation vind ik een fraai werkstukje. Op je in beukende drums, onheilspellende stemmen, psychedelische gitaar-riffs en een zeer gestage opbouw vragen om een spetterende climax. Komt die er ook, of is het juist de verrassing dat die er niet komt? Gang Mahal is weer verrukkelijk onheilspellend, en tekenend voor de schijnbare chaos die hier wordt gecreëerd. Laat je daarbij niet misleiden door de neiging naar een pakkend refrein-achtig iets, dat bestaat hier immers niet.

Afsluiter Purple Void zet je weer even met de voeten op de grond. Met een sterke psychedelische lading lijkt dit een behoorlijk ingetogen nummer. Maar ja, bij Teitan is natuurlijk niets wat het lijkt. Laat dat dan maar de rode draad zijn waar je je op In Oculus Abyss aan vast kunt houden. Een gemene deler van Devi's / Teitan's muziek. Waarbij ik mij niet richt op de strikt muzikale invulling (al ben ik van een aantal dingen echt benieuwd hoe hij dit gedaan heeft) maar puur op de sfeer die de schijnbare chaos aan geluiden bij mij oproept. Hoe bizar misschien ook: dit raakt me. Zoals ik al zei: je zult dit maar in je hoofd meemaken, en / of kunnen bedenken. Ik weet niet welke van de twee het meest zorgwekkend is...