Thanateros - On Fragile Wings

• BandThanateros [DE]
• TitelOn Fragile Wings
• Release datum25-03-2022
• LabelEchozone [DE]
• PromotorBob Media [DE]
• Genre Dark rock / metal, Folk / Pagan / Vikingmetal, Gothic metal

Tracklist

01. Kybalion (Time To Fly)
02. Burn
03. On The Barricades
04. Coven Of The Drowned
05. Passengers
06. Black Forest Calling
07. We Are The Ravens
08. Source Of It All
09. Solitude
10. Fading
11. Nothing Lasts Forever
12. Running Up That Hill [Kate Bush cover] [bonus]

Thanateros - de naam is naar eigen zeggen een samentrekking van Thanatos en Eros - is een Duitse band die al bestaat sinds het jaar 2000 en met On Fragile Wings inmiddels toe is aan album nummer zes. In eerste instantie stopte de band in 2010, maar vanaf 2018 heeft de band een doorstart gemaakt, met zanger Ben Richter als enige overgebleven oorspronkelijke bandlid. Het huidige album is mijn kennismaking.

De metal van Thanateros luistert lekker weg, maar blijkt wat lastig te categoriseren. De muziek lijkt me geworteld in folk metal, maar ook horen we elementen en eigenschappen voorbij komen die je normaal zou associëren met electro- of dark-rock, goth metal en een vleugje industrial. Het samenvoegen van folk-melodieën (die viool is soms wel erg nadrukkelijk aanwezig) met metal-riffs zorgt voor een atmosferische benadering, waar de door gothic beïnvloede zang (ik moet eigenlijk nog het meest aan Rammstein denken, mede vanwege het soms opborrelende Duitse accent van de zanger) niet helemaal bij lijkt te passen.

Hoewel de bandbezetting slechts het klassieke rock / metal-viertal plus een violist vermeldt, hoor ik daarnaast ook de nodige electronica, en dameszang voorbij komen. Die toevoegingen zijn beiden - naast ook nog wat samples / geluidsfragmenten - onmisbaar voor de sfeer die Thanateros wil oproepen. Ik vind zelf die sfeerzetting wel heel belangrijk, want afgaande op On Fragile Winds is deze band niet in staat om in muzikaal opzicht een heel album lang (in dit geval 53 minuten) te boeien. Mij niet in elk geval.

Het album begint - na intro Kybalion (Time To Fly) - nog lekker vlot en opzwepend met het toepasselijk getitelde Burn, hiermee krijg je het vuurtje wel opgestookt. Wel moet ik even wennen aan de nadrukkelijke aanwezigheid van de viool. Daarna wordt het al iets gezapiger met On The Barricades. Met Coven Of The Drowned - niet voor niets de eerste single denk ik dan maar - wordt het ronduit cheesy. De vrouwelijke zangstem voegt zeker iets toe, maar ik vind het nummer wel erg simpel, en vooral te gladjes. Over simpel gesproken: het langdradige We Are The Ravens blinkt ook niet uit in sterke vondsten, en duurt echt veel te lang, hetgeen de saaiheid en het simpele aspect alleen maar benadrukt.

Ook in Solitude doet de dames-stem even mee, maar het aangrijpende gevoel dat de band hiermee wil bewerkstelligen krijgt op mij geen vat. Ik begrijp wat men wil, maar de beoogde atmosfeer komt niet goed uit de verf. Precies dat is een beetje het gevoel dat ik na het beluisteren van On Fragile Wings als geheel over houdt. Zoals gezegd luistert de muziek lekker weg, maar het mag van mij wel een beetje uitdagender. Ik mis spanning, en ook wel een beetje epiek, of bombast. Een beetje punch of zo, als dat het goede woord is. Door het ontbreken van (vooral productionele) dynamiek dient het album nu meer als achtergrondmuziek, en dat kan de bedoeling toch niet zijn?