The Black Moods - Medicine

• BandThe Black Moods [US]
• TitelMedicine
• Release datum14-10-2016
• LabelAnother Century [DE]
• Genre Alternative Rock, Hardrock

Tracklist

01. Someone To Save Us
02. Say It For The Last Time
03. How Long
04. Paralyzed
05. So Good
06. Too Late Now
07. Right Now Anywhere
08. Without A Warning
09. Can't Sleep
10. Killers In The Night
11. Within Without
12. Whenever It Rains

Na Rev Theory stelt Another Century me opnieuw een band voor waar ik nog nooit van gehoord had; deze is dan ook een stuk minder bekend. The Black Moods is een Amerikaans rockend trio, dat in 2012 debuteerde met een titelloos of selftitled album, The Black Moods dus. In de navolgende jaren werd veel opgetreden, mede om ervaring op te doen. De opvolger liet dus even op zich wachten, maar is er nu: Medicine.

The Black Moods brengt ons eenvoudige, enorm swingende rockmuziek die eerder richting popmuziek neigt dan dat het echt heavy is. Pure rock, maar (helaas) zonder het rauwe randje, eerder gewoonweg te gepolijst. Waar ik de laatste jaren gewend ben geraakt aan rock met een zware en groovende basis gaat deze band dus net even de andere kant op. Catchy, lichtvoetig, een beetje zomerse rockmuziek die je op een festival zou uitnodigen om lekker mee te swingen en mee te zingen; met minimaal een paar biertjes op, dat dan weer wel. En eerlijk gezegd: dit is geen muziek waar ik normaal gesproken snel naar zou luisteren.

Ik hoor hier uiteindelijk dan ook nauwelijks nummers voorbij komen die ik wel kan waarderen. En eerlijk gezegd waren de verwachtingen daaromtrent ook niet zo hooggespannen, want wanneer opener (en eerste single) Someone To Save Us op me af komt deins ik terug: dit is wel heel erg cheesy. De muziek (of de zang?) doet me in de verte een beetje denken aan Bush, geen idee waarom. Say It For The Last Time, How Long en Paralyzed maken het er daarna niet beter op, dit is gewoon popmuziek.

Het uptempo So Good schudt me weer een beetje wakker. Niet dat dat nummer qua geluid nou opeens zo veel afwijkt, maar deze is wel een beetje energieker dan de vorige tracks. Too Late Now borduurt daar op voort, met een wat afwijkend ritme lijkt dit in eerste instantie ook wel leuk, maar het cheesy refrein verpest dat weer. En dat zal het euvel blijven bij beluistering van het gehele album. Uitzonderingen: Can't Sleep en Within Without, die pas aan het eind van het album een beetje power toevoegen aan de verder gezapige rock.

Met het gros van de nummers met een speelduur tussen twee-en-halve en drie minuten lijkt deze catchy rock uitermate toegespitst op de radio en/of een groot publiek. Daarnaast vind ik deze muziek dan ook net zo vluchtig als dat die nummers kort zijn. Het ene oor in, het andere er weer uit, zonder dat er heel veel blijft hangen. Ironisch genoeg is dat precies niet de bedoeling van deze muziek, die juist als enorm pakkend bedoeld is. Dat zal ook zeker werken bij het mainstream, maar ik denk niet bij het rock/metal-publiek dat deze site bezoekt.