The Burden Remains - Fragments

• BandThe Burden Remains [CH]
• TitelFragments
• Release datum02-05-2014
• LabelCzar Of Bullets [CH]

Tracklist

01. …And I Beheld the Strings
02. Among the Shards
03. A Thousand Lives
04. Keep to the Script
05. Wander the Desert
06. Horror Vacui
07. I, Stillborn
08. Gover the Sleepers

The Burden Remains is afkomstig uit Zwitserland, en lijkt een nieuwe band. Lijkt, want deze band begon al in het jaar 2000, toen nog als Cideraid. In die periode was het nog onmiskenbaar een thrashband, en werd er behoudens wat demo's en een live-DVD nauwelijks spraakmakend materiaal uitgebracht. Dat veranderde toen in 2011 de naam gewijzigd werd naar The Burden Remains, en debuutalbum Downfall Of Man werd uitgebracht. Mij onbekend overigens. Wel ligt hier nu voor mij album nummer twee: Fragments, verschenen op 2 mei jongstleden.

Hoewel er zeker nog thrash metalroots te horen zijn in de muziek (Among The Shards, de coupletten van I, Stillborn; hallo Testament), heeft de band hun muziek een stapje mee verder genomen. Het is nog steeds metal, en ik zou het wel een tikje progressief noemen, hoewel er niet echt een labeltje op te plakken is. Een band waar ik bij nummers als de opener ...And I Beheld The Strings (met lekker ronkende bas) of Wander The Desert wel aan moet denken is System Of A Down.

Terwijl ik na het lange, maar wel mooie Keep To The Script helemaal niet meer weet wat ik moet denken. Dit nummer neigt vooral in de tweede helft naar atmosferische black metal of postrock. Dat zit 'm vooral in het gitaarwerk, lekker scherp. Rode draad in het muzikale zoekplaatje lijkt mij de veelzijdige en emotievolle cleane zang, die me dus regelmatig aan Serj Tankian doet denken. Die heeft ook dat emotionele, getormenteerde in zijn zang.

Hoe lekker dit album ook wegluistert, ik heb wat moeite om de juiste woorden te vinden om deze muziek adequaat te omschrijven, en te formuleren wat ik er zelf van vind. Zoals gezegd, de muziek luistert absoluut makkelijk weg. Neem bijvoorbeeld Horror Vacui, een lekker groovend, modern nummer, waarop het prima meeswingen is. Ondanks het progressieve karakter laat de muziek zich zeker niet ingewikkeld beluisteren, de meeste nummers hebben hoe dan ook catchy momenten.

Het is meer de sfeer, het gevoel, dat de nummers op dit album bindt dan een gemeenschappelijke muzikale insteek. En toch werkt het allemaal prima samen. Een band die dit ook perfect beheerst(e) is/was Faith No More. Een wat rare vergelijking misschien, want The Burden Remains is duidelijk meer metal, en klinkt absoluut moderner. Ik probeer dan ook slechts weer te geven wat ik ervaar bij het beluisteren van Fragments. Niet eens zo'n gek gekozen titel eigenlijk ...