The Oath - The Oath

• BandThe Oath [DE]
• TitelThe Oath
• Release datum17-03-2014
• LabelRise Above Records [GB]
• PromotorSuburban [NL]

Tracklist

01. All Must Die
02. Silk Road
03. Night Child
04. Leaving Together
05. Black Rainbow
06. Silver and Dust
07. Death Delight
08. In Dream
09. Psalm 7

The Oath (zeker niet te verwarren met de Franse extreme metalband) is een samenwerkingsverband tussen de Duitse zangeres Johanna Sadonis en de Zweedse gitariste Linnéa Olsson. Sinds 2012 musiceren de dames gezamenlijk vanuit Berlijn, waarbij de nadruk ligt op klassieke hardrock / heavy metal. Met, ik zou bijna zeggen uiteraard, een occulte inslag. Donkere teksten over Satan, Lucifer en donkere geesten voeren hier de boventoon. Het self-titled debuut is zojuist (17 maart) verschenen via het label van liefhebber pur sang Lee Dorrian: Rise Above.

Albumopener All Must Die begint met een stevige gitaarriff en hanteert een aangenaam uptempo. De old school heavy metal klinkt lekker rauw en ongekunsteld, naast de vette riffs valt ook het heerlijk rollende baswerk meteen op. De zang van Sadonis misstaat niet en geeft deze muziek een aangenaam mystiek tintje. Het tweede gedeelte van het nummer, waarin de gitaar wat minder nadrukkelijk ronkt, doet me wel wat aan Ghost denken; niet alleen qua sfeer, ook qua pakkendheid van de muziek.

Die lijn wordt doorgetrokken met het ritmesectie-intro van Silk Road, ik zit zowat gelijk mee te swingen op m'n stoel. Ondanks de wat rauwe aanpak een behoorlijk catchy deuntje wat mij betreft, met lekker roffelend drumwerk en een wat zeurderig gitaarlijntje, nice! Night Child vind ik na dit fijne begin van het album een wat minder nummer, een simpeler rechttoe rechtaan rockertje.

Mysterieus en licht psychedelisch gaat het er in eerste instantie aan toe met Leaving Together. Juist in een nummer als dit komt de manier van zingen optimaal tot z'n recht, en past The Oath naadloos in het retro/occulte rock concept. Dat de muziek van dit duo juist ook een hele andere kant heeft laat Black Rainbow dan weer goed horen. Het begint met een Motorhead-achtig geronk, en staat qua tempo en aanpak haaks op het vorige nummer. Rock 'n' roll!

Zo wisselen de kortere, rockende tracks en passages, en de langere, meer occult/mystieke stukken elkaar optimaal af. Deze variatie verhoogt het luisterplezier en voorkomt eventuele voorspelbaarheid. Met, zoals het hoort op een goed opgebouwd album, als climax de afsluiter, in dit geval Psalm 7. Een relaxt intro gaat vooraf aan het cliché van het galopperende klassieke heavy metal tempo, en levert een lekker opzwepend en zeer catchy nummer op. Deze afwisselende track laat goed horen wat de dames van The Oath allemaal in huis hebben, misschien wel het beste nummer van het album!