The Progerians - Crush The Wise Men Who Refuse To Submit

• BandThe Progerians [BE]
• TitelCrush The Wise Men Who Refuse To Submit
• Release datum25-05-2019
• LabelMottow Soundz [BE]
• Genre Sludgemetal

Tracklist

01. Frankie Leads to Death
02. Destitute
03. Hold your Cross
04. Oceania
05. Crush the Wise Men
06. Hello World
07. Graven
08. Netjeret
09. Your Manifest

Opnieuw heeft de betreffende band z'n best gedaan om zeer tijdig ons te voorzien van een promo - zeer ruim voor het verschijnen. En opnieuw slaag ik er in om deze veel te lang te laten liggen. Excuses daarvoor. Als verzachtende omstandigheid wil ik in het geval van The Progerians wel aanvoeren dat ze me een aardig zwaarmoedig en vooral intens stukje muziek hebben voorgeschoteld.

Crush The Wise Men Who Refuse To Submit heet het werkstukje, dat negen loodzware tracks laat horen. Het is mijn kennismaking met deze band, opgericht in 2011, die eerder al de EP's Degeneration (2012) en Vertigo (2013) en in 2015 het album The Fabulous Progerians (oorspronkelijk ook de bandnaam) uitbracht. En o ja, The Progerians is afkomstig uit Brussel.

Wanneer na een lang, spannend intro opener Frankie Leads To Death losbarst zit ik direct helemaal in het album. Wat een power, wat een loodzware kost. Je wordt om de oren geslagen met moddervette, in effecten gedrenkte riffs, een dreunende ritmesectie, en scherpe vocalen. Doomy sludge in optima forma; traag, hard, lomp, gemeen, zonder enige vorm van toegankelijkheid, behalve wat melodie in de gitaarleads; en aardedonker qua atmosfeer. Zo hoor ik dat graag, met deze opening heeft de band mij in elk geval al binnen.

Echter laat The Progerians zich niet in een enkel hokje vangen. Op Destitute horen we iets terug van de punk-wortels van de band, al is dat op zich niet vreemd aan sludge. Verrassender wordt het met Hold Your Cross, dat weliswaar opnieuw fuzzende sludge laat horen, maar waarin ook de Franstalige rapper Crapulax zich doet gelden. Een opvallende combinatie die goed werkt hier. Net zo als de versnelling naar het einde toe. Lekker! Oceania laat horen dat de band ook enigszins gevoelig, dan wel ingetogen, voor de dag kan komen; al zal dat natuurlijk nooit voor heel lang zijn. Het tekent wel de veelzijdigheid van deze muzikanten. Even verderop zijn in Graven zelfs zoete pianoklanken te horen. Laat je daardoor niet misleiden, The Progerians blijft beenhard.

Het is niet te doen om elk nummer apart te gaan ontleden, want het album is gewoon negen keer keihard raak. Ook na meerdere luisterbeurten is er geen enkel minder fragment te bekennen op het hele album, en dat wil wat zeggen tegenwoordig. Tot aan het groovende Netjeret en de wel heel donkere, dreigende afsluiter Your Manifest blijft het spannend. De mix van doom, sludge, noise met wat post-elementen gaat er bij mij in als gods woord in een ouderling. Ik ben fan!