The Sword - Apocryphon

• BandThe Sword [US]
• TitelApocryphon
• Release datum02-11-2012
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]

Tracklist

01. The Veil Of Isis
02. Cloak Of Feathers
03. Arcane Montane
04. The Hidden Masters
05. Dying Earth
06. Execrator
07. Seven Sisters
08. Hawks & Serpents
09. Eyes Of The Stormwitch
10. Apocryphon

Vorige week verklapte ik in mijn Groan review al dat de nieuwe van de Amerikaanse stoners van The Sword er aan zat te komen. Belofte maakt schuld, aldus heb ik de afgelopen dagen hun vierde album Apocryphon eens goed op me in laten werken. Het is een album waar veel liefhebbers naar uit zullen hebben gekeken denk ik, want de voortekenen waren de afgelopen twee jaar niet heel gunstig.

Ontstaan in 2003 zet de band zichzelf in 2006 met debuutalbum Age Of Winters stevig op de kaart. De doomy stoner vijver zat in die periode weliswaar vol vette vissen, maar The Sword wist zich een eigen plek te veroveren, en zette de opmars met Gods Of The Earth (2008) en Warp Riders (2010) moeiteloos voort. Tussen die laatste twee albums door stond zelfs een Europese tour met Metallica op het programma. Het succesverhaal begint echter te haperen wanneer de band naar aanleiding van het laatste album wil gaan touren: drummer Trivett Wingo is ingestort en niet in staat om mee op pad te gaan. De optredens worden gecanceled, The Sword is even terug bij af, stilstand is immers achteruitgang.

Je zou het dan bijna als positief kunnen ervaren dat tegenslag een collectief, in dit geval een band, sterker kan maken. 'What doesn't kill you makes you stronger' luidt het gezegde immers. Vandaar dat ik, en met mij velen, reikhalzend uit hebben gekeken naar dit album, in de verwachting dat The Sword ijzersterk terug zou komen met een beestachtig sterk album. Na een invalkracht voor wat optredens heeft de band in elk geval weer een vaste drummer, en na twee jaar ploeteren ook genoeg inspiratie voor een heavy album.

Want een heavy album is het met recht geworden. Log, krachtig, donker zijn woorden die zeker van toepassing zijn op Apocryphon. Je hoeft geen hogere muziekkunde gestudeerd te hebben om te horen waar de band z'n muzikale mosterd vandaan heeft, The Sword is overduidelijk schatplichtig aan de masters of doom Black Sabbath. Elke riff ademt die authentieke sfeer, en zelfs de zang doet denken aan een (jonge, gezonde) Ozzy. Luister bijvoorbeeld maar eens naar The Hidden Masters, een schoolvoorbeeld lijkt me. Als ooit het cliché 'beter goed gejat dan slecht bedacht' van toepassing is geweest, dan is het hier wel. Heeft The Sword dan niks eigens? Natuurlijk wel.

Daarvoor gaan we een stukje verder door het album heen. Natuurlijk beheerst de band de logge groovy stampers (The Veil Of Isis, Cloak Of Feathers, The Hidden Masters, Seven Sisters) als geen ander. Ook wanneer er wat tempo om de hoek komt kijken (Execrator) staat The Sword z'n mannetje, want ook dat nummer rockt en swingt als de spreekwoordelijke tiet. Vooral wanneer even geen vocalen te horen zijn is dit muzikale krachtpatserij in optima forma, muziek waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Voor doom/stoner begrippen zit er lekker vaart in dit album, ik zou het zelfs bijna catchy willen noemen. Geen traag om het traag, maar gewoon vlot lopende nummers.

De verrassing van het album zit 'm in de staart, het afsluitende titelnummer. Schijnbaar uit het niets komen spacey toetsengeluiden, die de muziek voorzien van nog een interessant extra laagje. Alsof de opeenstapeling van riffs op zich al niet voor genoeg vermaak zorgen. Ook laat de band daarmee horen de experimenteerdrift nog niet helemaal kwijt te zijn. Liefhebbers kunnen dit album blindelings aanschaffen, de hoge verwachtingen worden wat mij betreft ingelost.