The Tower - Hic Abundant Leones

• BandThe Tower [SE]
• TitelHic Abundant Leones
• Release datum03-03-2014
• LabelBad Omen Records [GB]
• PromotorSuburban [NL]

Tracklist

01. Non Omnis Moriar
02. Adrenalawine
03. Exile
04. Lucy
05. Lions at the Gate
06. Pine Tree Mary
07. Moonstoned
08. Wounds
09. The Tower

Nu weet ik al langer dat je de bio van een band vaak absoluut met een beste korrel zout mag nemen. Sommigen maken het echter wel erg bont. Het debuutalbum van de mysterieuze Zweedse ‘bad luck boogie’ band The Tower, Hic Abundant Leones, gaat vergezeld van een wel heel bizar verhaal. Volgens een door de band zelf bedachte tijdlijn, werden ze in 1945 teruggetrokken naar hun gelijknamige Tower. Naar verluidt zijn ze uit elkaar gegaan in de jaren '70 en in 1983 teruggekeerd naar de toren, waar ze bleven tot en met 2012 – totdat geruchten over het einde van de wereld hen weglokten.

Het zal wel. Beter gaan we dan even naar de feiten, ofwel: de muziek. The Tower brengt op hun debuutalbum negen nummers die zeer diep geworteld zijn in de psychedelische (eind) jaren '60 en '70. Een beetje zoals vele andere retro/vintage rockbands momenteel, maar dan een stuk obscuurder, en zonder het occulte imago. Het album is opgenomen in Studio Underjord/Milk Studios, Norrkoping door Joona Hassinen; en gemasterd in Orgone Studios door Jaime Gomez Arellano.

Hic Abundant Leones begint met een psychedelisch instrumentaaltje, dat al een goed voorproefje geeft van wat je mag verwachten. De eerste paar tracks hebben nog een beperkte speelduur, en zijn vrij rechttoe rechtaan bluesy rocknummertjes. Overduidelijk zijn in een aantal nummers de verwijzingen naar bands die als voorbeeld hebben gediend voor dit Zweedse gezelschap. Zo doet zeker het begin van Adrenalawine me wel erg aan Deep Purple's Stormbringer denken.

Naarmate de nummers langer en psychedelischer worden gaan we qua invloeden verder terug in de tijd. Zo is Lucy (met 'in the sky' als tekstregeltje) uiteraard een rechtstreekse verwijzing naar The Beatles. In combinatie met de bezongen 'purple haze' vermoed ik een overeenkomstige bron van inspiratie die indertijd ook aan die andere band werd toegedicht (LSD). In andere nummers hoor ik wel een vergelijking met Iron Butterfly, zeker het rauwe bluesy gitaargeluid duwt me die hoek in. Die langere nummers hebben een heerlijk trage opbouw en de slepende, soms haast doomy riffs sleuren aangenaam langzaam voorbij. De zang doet een beetje raar aan in deze context, maar blijkt wonderwel te passen, en geeft het geheel een mysterieus tintje.

Die zang, in combinatie met het overvloedig aanwezige baswerk, doet me ook aan een andere band denken: Primus! Ok, in heel andere context dus, maar geheel toevallig is dit niet. Les Claypool heeft er nooit een geheim van gemaakt zijn invloeden te halen uit jaren '60 en '70 progressieve en psychedelische rockmuziek (Rush, Pink Floyd). Naast het al genoemde Lucy is vooral Moonstoned een goed voorbeeld hiervan. Overigens mijn favoriete nummer van het album.

De lange (bijna twaalf minuten) zeer psychedelische afsluiter The Tower werkt uitermate traag toe naar een licht chaotisch klinkende climax. Hierbij moet ik absoluut aan The Doors denken, ook zo'n band die wel raad wist met de combinatie grillige songstructuren en psychedelica. The Tower past daarmee dus wel redelijk in de huidige retro golf, het enige dat eventueel niet past is dat deze band geen occulte insteek heeft. Daarvoor in de plaats krijgen we zweverige droombeelden voorgeschoteld, waarbij de band met de realiteit enigszins verbroken lijkt. Het mag inmiddels wel bekend worden verondersteld dat ik daar wel wat mee kan. Ik vind Hic Abundant Leones dan ook een heerlijk luisteralbum!