The 69 Eyes - X

• BandThe 69 Eyes [FI]
• TitelX
• Release datum28-09-2012
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

01. Love Runs Away
02. Tonight
03. Black
04. If You Love Me The Morning After
05. Red
06. I Love The Darkness In You
07. Borderline
08. I'm Ready
09. I Know What You Did Last Summer
10. When A Love Comes To An End

The 69 Eyes komt uit Finland en bestaat zo'n beetje sinds 1990. Het stel dat je inmiddels dus gerust veteranen kan noemen, is dan ook al weer toe aan hun tiende album, een jubileum. De titel X laat zich derhalve eenvoudig uitleggen. De afgelopen jaren werden vooral doorgebracht met toeren, zodat er naar de band's maatstaven een lange pauze van drie jaar zit met voorganger Back In Blood. Misschien dat het releasen van een eigen vampierwijn ook nog wat tijd heeft opgeslokt.

Dat maakt voor het geluid van deze vampieren niks uit. Dat bestaat al jaren uit een mix van gothic, hardrock, brave metalinvloeden en vooral Britse gothic/new wave uit de beginjaren '80. Melodie en melancholie vormen de voornaamste pijlers waarop de muziek steunt. Dat wordt samengesmolten tot iets dat onder de noemer dark metal zou kunnen passen, zelf geeft men de voorkeur aan goth 'n' roll, dat ik overigens wel wat blasé vind klinken. Voor X is het Zweedse producersteam On The Verge ingehuurd om voor een nog toegankelijker, poppy sound te zorgen.

De muziek laat zich nog het best beluisteren als catchy rocknummers met een nadrukkelijk melancholieke inborst. Het album gaat van start met Love Runs Away: toch wel een beetje stevig rockend, maar vooral toegankelijk met een enorm catchy refreintje. De typisch melancholieke sfeer wordt in de navolgende nummers Tonight en Black nog verder uitgediept. Het stemgeluid van zanger Jyrki 69 lijkt gemaakt voor dit soort muziek, een lage, naar men zegt sexy stem. Mede daardoor heeft de muziek wel wat weg van een Type O Negative light; een band overigens waarvan de 69 Eyes leden zelfverklaard fan zijn.

Echt melodieus, misschien zelfs bijna kwetsbaar, klinkt de band in tracks als Borderline en When A Love Comes To An End. Voor de invloeden van dit soort nummers moeten we nog wat verder terug in de tijd, respectievelijk Elvis (de zang op Borderline) en The Doors. Gevoelig zonder echt klef te worden, maar waarschijnlijk toch te gladjes voor de gemiddelde metalfan. Te toegankelijk waarschijnlijk, dat vooral op het conto valt te schrijven van de aalgladde productie.

Waarbij ik bij een manco kom dat op veel van dergelijke bands/albums van toepassing is: het mist ballen. Melodie en power kunnen best hand in hand gaan, helaas ontbreekt er hier veel van het laatste. Dit is in mijn ogen muziek voor een specifiek publiek. Inspiratie voor liefhebbers van True Blood, The Vampire Diaries, Twilight en andere brave wannabe vleermuizen/bloedzuigers.