Theatres des Vampires - Candyland

• BandTheatres des Vampires [IT]
• TitelCandyland
• Release datum14-10-2016
• LabelScarlet Records [IT]
• Genre Gothic metal, Industrial metal

Tracklist

01. Morgana Effect
02. Resurrection Mary
03. Delusional Denial
04. Parasomnia
05. Candyland
06. Your Ragdoll
07. Pierrot Lunaire
08. Photographic
09. Opium Shades
10. Seventh Room
11. Autumn Leaves

Over het Italiaanse Theatres Des Vampires (lees: de aanstellerige zangeres Sonya Scarlet plus aanhang) ben ik in het verleden niet altijd even positief geweest. Lees mijn stukjes over de laatste twee releases van deze band maar even terug om te zien hoe ik de band inschat. Maar: nieuwe ronde, nieuwe kansen. Bijna zes jaar na het laatste studio-album Moonlight Waltz (januari 2011) komt de band op de proppen met album nummer tien: Candyland. Geheel onbevooroordeeld zet ik mij te luisteren, nadat ik even wat achtergrondinfo over deze nieuweling verzameld heb.

Om te beginnen waar de inspiratie, en de titel van het album, vandaan zijn gehaald. Candyland is de bijnaam van een ruimte in het Pennhurst Asylum in Pennsylvania, waar ze een heel speciale kamer hadden waar kinderen en volwassen met zware mentale problemen in werden “verborgen” voor het publiek. Onmiddellijk moet ik daarbij denken aan een andere Italiaanse band (Lacuna Coil) die tot voor een aantal jaar geleden vertoefde in hetzelfde muzikale segment als mijn favoriete vampierentheater, en eerder dit jaar een album uitbracht (Delirium) dat (ook) geïnspireerd was op geestesziek(t)en. Het zal toch niet waar zijn, hè.

De muzikale richting van Theatres Des Vampires wisselde nog al eens door de jaren heen, zouden ze zich nu 'toevallig' ook weer een ander geluid hebben aangemeten? Wanneer ik af ga op opener Morgana Effect denk ik bijna van wel. Ik word (na een industrial intro) verwelkomd door laaggestemde gitaren en groovende ritmes, verpakt in een ubermoderne productie. Inderdaad, precies de omslag die die andere zojuist genoemde band ook gemaakt heeft. Uiteindelijk blijkt dat een uitzondering, de navolgende nummers Resurrection Mary en Delusional Denial laten me horen dat de band nog altijd vol inzet op pakkende, maar donkere gothic rock. De nummers zijn overwegend kort (maar net boven de drie minuten), compact, en uitermate geschikt voor een breder publiek. Af en toe komen er nog wat industrial invloeden voorbij, zoals in Photografic, maar dat doet de band op zich wel vaker, van oudsher al. Dit past ook prima bij hun toegankelijke muziek.

Grootste struikelblok blijft voor mij de enorm aanstellerige presentatie en zang van frontdame Sonya, waarvan het geluid nog het meest wegheeft van de mega-irritante zogenaamde 'vocal fry' (denk daarbij aan de manier waarop bijvoorbeeld de dames Kardashian praten). Wanneer deze minder op de voorgrond aanwezig is, en de aandacht dus meer naar de muziek kan, blijkt dat Theatres Des Vampires bij vlagen ook best leuke liedjes kan schrijven, zoals het theatrale titelnummer Candyland laat horen. Ingetogen, een ballad bijna, maar stiekem best mooi gedaan. Ook bijvoorbeeld Opium Shades vind ik wel meevallen, een enorm catchy nummer, maar wel met bij vlagen lekker gitaarwerk en een leuke break. Ook Seventh Room mag er wel wezen, net als de al genoemde opener natuurlijk.

Voor de rest doet deze band me nog steeds niet zo veel. De (paar) minst slechte nummers op Candyland verdienen wat mij betreft hooguit het predicaat 'aardig', maar meer ook zeker niet. Ik ben oprecht benieuwd hoe deze band zou kunnen klinken met fatsoenlijke (graag heavy) vocalen. Zoals Seventh Room het voorbeeld geeft lijkt me al best een verbetering. Of neem Delusional Denial met gastzang van Fernando Ribeiro (Moonspell), zo kan het dus ook! Theatres Des Vampires gaat dus voort op de ingeslagen en voor henzelf vertrouwde weg, en zal dat voorlopig nog wel een tijdje volhouden denk ik.