Thine - The Dead City Blueprint

• BandThine [GB]
• TitelThe Dead City Blueprint
• Release datum28-04-2014
• LabelPeaceville Records [US]
• PromotorSuburban [NL]

Tracklist

01. Brave Young Assasin
02. Flame To The Oak
03. Out Of Your Mind And Into A Void
04. The Precipice
05. The Dead City Blueprint
06. The Great Unknown
07. The Rift
08. The Beacon
09. Scars From Limbo

Thine is al in 1995 opgericht in Yorkshire, UK. Inderdaad, dezelfde plaats waar ook bands als Anathema, Paradise Lost en My Dying Bride hun eerste schreden op het muzikale pad zetten. De oorspronkelijke formatie bestond uit zanger Alan Gaunt, gitarist Paul Groundwell en drummer Daniel Mullins (momenteel ook de live-drummer van My Dying Bride). Deze bezetting is door de jaren heen aangevuld met tweede gitarist Dylan Rhodes en bassist Richard Swift. Bijzonder is dat deze bezetting zowat al die jaren bij elkaar is gebleven. Net zoals dat de band al even lang label Peaceville is trouw gebleven (en andersom natuurlijk).

In 1998 kwam de band voor het eerst naar buiten met debuutalbum A Town Like This, in 2002 opgevolgd door In Therapy. Deze albums bezorgden de band de nodige naamsbekendheid, en daaraan gekoppeld aansprekende optredens. Wat daarop volgde: jarenlange radiostilte. Hoewel er nog steeds nieuwe nummers werden gemaakt, besloot de band toch een pauze te nemen. In deze periode werden er wel demo’s gemaakt, maar duurde het tot 2011 totdat de band weer echt begon met repeteren. De demo’s zijn uitgewerkt en het album ligt klaar: The Dead City Blueprint verscheen op 28 april 2014 op Peaceville Records. Opgenomen in de heilige en legendarische bakermat van de Academy Studios (Paradise Lost, Anathema, My Dying Bride).

Het geluid van Thine is in de loop van al die jaren behoorlijk veranderd. In den beginne speelde de band nog atmosferische, epische folk/black metal, dat in de loop der jaren werd omgevormd naar donkere, bijna gothische rock. Invloeden zijn er van jaren '70 progressieve en psychedelische rock (Pink Floyd komt regelmatig voorbij), een enkele keer spacerock (uitwaaierend gitaargeluid en sferische toetsen, een enkele keer met echo's) maar ook de beschouwelijke muziek van een al genoemde band als Anathema, of de zwaarmoedigheid van Katatonia.

Afwisselend van springerige bijna-popmuziek (albumopener Brave Young Assasin, en vooral het vrolijk voorthuppelende The Precipice) tot aan zwoele dromerige Floydiaanse schilderingen (The Great Unknown, afsluiter Scars From Limbo) wordt een flink gedeelte van het melodieuze rock-spectrum bestreken. Waarbinnen de vloeiende composities een voortdurend voelbare spanning heerst. Of meer een onderhuidse spanning, een soort van dreiging van iets dat nooit komt. De meerlagige zang en het voortdurend meetinkelende gitaarlijntje vormen een fraai samenspel; wanneer af en toe een orgeltje komt meejengelen wordt het allemaal wel heel retro.

Wanneer je berust in de spanning ontstaat er na elke volgende luisterbeurt een sfeer van rust en kalmte. Want als er iets is dat The Dead City Blueprint uitstraalt is het dat wel.