Those Who Bring The Torture - Necromancer

• BandThose Who Bring The Torture [SE]
• TitelNecromancer
• Release datum20-01-2017
• LabelSelfmadegod Records [US]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Dead World Disorder
02. Shotgun Lobotomy
03. Parasite Tales
04. Relics of a Future Past
05. Necromancer
06. Equinoxer
07. Necromancer Pt. II
08. The Morons Are Running the Asylum
09. Atlantis Interceptor
10. Humanity Has Left the Building

Tja, het wordt misschien een beetje flauw, maar het is wat het is: Hier is de Rogga Johansson van deze maand. Tot mijn schaamte zie ik dat ik precies dezelfde introductie gebruikte in oktober 2014, toen ik het voorgaande album van Those Who Bring The Torture besprak. Inmiddels is Necromancer het vijfde album van deze band, of project, of wat dan ook. Ik hou het er maar op dat de bezetting nog hetzelfde is als ruim twee jaar geleden, heel veel info heb ik daar niet over. Het ligt sowieso voor de hand dat inmiddels zo'n beetje vaste partner in crime Brynjar Helgetun (drums en mix/master) hierbij betrokken is. Van de aanwezigheid/bijdrage van Dennis Blomber ben ik niet zeker.

De muziek die hier ten gehore wordt gebracht is weliswaar voorspelbaar en verre van origineel, maar wijkt wel subtiel af van andere Johansson-producten. Meest opvallend is het gebruik van het zogenaamde hoempa-tempo, waaraan vooral de drummer schuldig is. Natuurlijk kan hij veel meer, dat horen we gaandeweg het album ook wel, maar wanneer de bijna feestelijke eerste twee tracks Dead World Disorder en Shotgun Lobotomy zijn doorgedrongen hoop ik wel dat er wat meer variatie gaat komen.

Daarin voorziet als eerste Parasite Tales wel. Een kalm tempo, melodieuze leads, een toegankelijke track bijna, op de zang na dan. Wanneer dan Relics of a Future Past openbarst is het hek helemaal van de dam: blast-tijd! Ok, afgewisseld met het middentempo, maar de opgefokte snelheid met bijbehorende screams en ziedend gitaargeweld had ik hier niet helemaal verwacht. Al moeten we ons natuurlijk niet blindstaren op alleen maar de snelheid en agressie, die worden ook hier doorkliefd met melodieuze gitaarlijnen. Een ander subtiel verschil met overige Johansson projecten is de afwisselende zang. Behalve de lage putgrunt die we kennen, komt hier af en toe ook een wilde krijs voorbij. Leuk voor de variatie natuurlijk.

Vervolgens gaat het met titelnummer Necromancer en het korte en felle Equinoxer weer van dik hout zaagt met hoempa-planken, voordat Necromancer Pt. II weer wat rust in de tent brengt. Een in deze context best bijzonder stuk, waar ik omwille van de verrassing voor de nietsvermoedende luisteraar eigenlijk verder niks over wil zeggen. Dat vraagt natuurlijk om een beukend eindschot, en dat komt er dan ook met The Morons Are Running the Asylum ('echte' old school death), het trage, groovende Atlantis Interceptor en de wederom stoempende afsluiter Humanity Has Left the Building.

Nou heb ik voor de verandering toch eens wat meer woorden vuilgemaakt aan een Johansson-album. Necromancer staat vol met swingende, groovende old school death, en bevat een paar stukjes die je misschien niet zo een twee drie zou verwachten. Ik vind dit wel een leuk album!