Transport League - We Are Satan's People

• BandTransport League [SE]
• TitelWe Are Satan's People
• Release datum04-10-2024
• LabelBlack Lodge Records [SE]
• PromotorSound Pollution Media [SE]
• Genre Groovemetal, Hardrock, Stoner

Tracklist

01. Possessed
02. Unkill Crash
03. Hollowed Victory
04. Primate Apeshit
05. Bodies Recede
06. Cosmo Death
07. Grind you Down
08. Danger of Death
09. Wreck
10. Vicious Claim
11. Dog Tags

Na een pauze van drie jaar stormen de Zweedse groove metal-bandieten van Transport League weer in de schijnwerpers met hun swingende nieuwe album We Are Satan's People. Ik ben de band nog altijd dankbaar voor de titel van hun 'comeback'album Boogie From Hell (2013) want beter had ik hun muziek nooit kunnen omschrijven. Sindsdien volg ik de band gedwee, want hun daadwerkelijk volop groovende muziek laat me nooit onberoerd.

Onder de nimmer aflatende energieke bezieling van schijnbaar oermens Tony Jelencovich laat Transport League wederom een meedogenloze mix van swingende groove, verpletterende zwaarte en pakkende hooks op je los. Denkend aan de klassieke lompe groove van een Pantera, vermengd met de dwingende energie van stampende woestijn-stoner rossen de Zweden de pannen van het dak. Altijd ronkend, schurend en vooral swingend brengt het kwartet energieke muziek, waarop het onmogelijk is om niet mee te bewegen; variërend van instemmend hoofdgeschud, rondvliegende ledematen tot ronduit dansen. Ik ben hoe dan ook blij dat er niemand meekijkt terwijl ik 'zit' te luisteren en manmoedige pogingen doe om tegelijkertijd wat zinvols te schrijven.

Door de jaren heen zijn er - ook door mijzelf - diverse labels op de stijl van Transport League geplakt, logisch ook, want daar vraagt de afwisselende muziek ook om. Of het nou heavy, stoner, groove, misschien zelfs wat vleugjes doom of sludge, of rock of metal is, binnen alle variatie is er altijd de gemene deler van energie en groove, en uiteraard de herkenbare brul van band-opperhoofd Tony Jelencovich. Niet alleen met zijn stem, maar ook zijn gitaarspel drukt hij het stempel op het bandgeluid.

Direct vanaf opener Possessed is het groove-feest geopend, met pakkende riffs, rauwe energie en genoeg melodie om je direct mee te krijgen. Met Bodies Recede komt de band nog het dichtst bij Pantera, terwijl Primate Apeshit de mix van industrial , rap-, funk- en nu-metal van de jaren '90 lijkt te omarmen. Niet het meest geslaagde nummer wat mij betreft, maar wel tekenend voor de hang naar het verleden die de muziek bij vlagen toch wel ademt.

Met Cosmo Death, Grind You Down en het heerlijk schurende Wreck nemen de heren echter volop wraak voor deze 'misstap'. Nee, behoudens zo'n losse flodder kan Transport League bij mij nog altijd weinig fout doen. Fris en energiek zonder vernieuwend te zijn, altijd vol bravoure, rauw, lomp, en de eeuwig terugkerende groove. Niet alleen boogie, maar catchy as hell!