Triskelyon - Downfall

• BandTriskelyon [CA]
• TitelDownfall
• Release datum28-10-2022
• LabelMoribund Records [US]
• PromotorAsher Media Relations [CA]
• Genre Speedmetal, Thrashmetal

Tracklist

01. Hunger
02. Find a Way
03. Odyssey (Blessed By Steel)
04. Willful Ignorance
05. A Time of War
06. Balance of Terror
07. Apex Predator
08. Indifference
09. Nobody’s Business [Billy Idol cover]

Triskelyon is een Canadees melodieus thrash-metal-project gecreëerd door Geoff Waye, gitarist van Artach, Category VI (en heel lang geleden Oberon), eind 2021 bedacht als een studio-only project. Versterking kwam in eerste instantie van zanger Pete Healy (ook ex-Oberon) en Hyperia-zangeres Marlee Ryley. Opvallend genoeg worden de geprogrammeerde drumpartijen verzorgd door de Braziliaanse gitarist Raul Marques (Burning Torment). De eerste titelloze EP verscheen al snel, op 25 januari 2022. Aan het eind van hetzelfde jaar komt Waye met een volledig album: Downfall.

Hierop horen we als eerste de drie nummers van de EP, maar wel voorzien van opnieuw opgenomen baspartijen, en volledig opnieuw gemixt en gemasterd. Gebleven zijn de geprogrammeerde drumpartijen, als ook de vocale gasten van de EP. Die worden aangevuld met nog meer gastzangers m/v, en bassisten die op de diverse tracks hun bijdrage leveren. Het gitaarwerk komt geheel voor rekening van Waye, terwijl mix en master - net als op de EP - in handen waren van Mike Small.

Dit is nou zo'n band die echt van die pure, rauwe, ziedende thrash metal speelt waar ik van hou. Zelf vindt Triskelyon zich blijkbaar vooral melodieus, maar daar ligt wat mij betreft echt niet de voornaamste aantrekkingskracht. Wanneer ik bijvoorbeeld Marlee Ryley tekeer hoor gaan op Odyssey (Blessed By Steel) en Apex Predator ben ik verkocht. Heerlijk opzwepende drums en splijtende riffs doen de rest, ik vind dit echt twee van de meest aantrekkelijke tracks van het album.

Sowieso is de thrash metal van Triskelyon van de vlottere soort. Opener Hunger is te beschouwen als drie minuten goed gedoseerde agressie, en past daarmee goed bij Odyssey en ook Willful Ignorance en Balance Of Terror. Find A Way is de spreekwoordelijke uitzondering daartussen, en is een beetje een vreemde eend in de bijt. Eerder power metal dan speed of thrash. Weliswaar bij vlagen ook zeker fel, maar over het geheel minder agressief. Deze klinkt eerder als een poging om inderdaad een meer melodieuze insteek toe te passen, vooral in de zang. Mijn tip zou zijn: niet doen.

Afsluiter Nobody’s Business is een cover van Billy Idol, die naar mijn mening wel erg plichtmatig wordt nagespeeld. De zang is het enige aspect waarop deze cover afwijkt van het origineel, maar ik zou dan niet direct als een pre bestempelen. Het gitaarwerk bevalt me hier des te beter, daar kan het origineel niet aan te tippen. Maar ik zou voor dit nummer toch echt voor een andere vocale insteek gekozen hebben.

Qua muziek vind ik Downfall een album dat lekker wegluistert. Prima opzwepende thrash als hoofdmoot, voorzien van aangenaam gitaarwerk. Ik ben alleen niet gecharmeerd van de wisselende vocale aanpak. Die wijkt onderling te veel af vanwege de verschillende zangstemmen, waardoor een paar tracks me echt minder bevallen. Gelukkig blijf ik onder de streep met een tevreden glimlach achter.