Triskelyon - Shattered Elysium

• BandTriskelyon [CA]
• TitelShattered Elysium
• Release datum27-09-2024
• LabelMoribund Records [US]
• Genre Thrashmetal

Tracklist

01. Beyond Shattered Elysium
02. Endgame Euphoria
03. Anarchy Avenue
04. Hellbound Hellions
05. Sealed Hypocrisy
06. Under His Eye
07. Eternal Conflict
08. The Battle for Monte Cassino
09. Phantom Serenade
10. Whispers from the Shadows
11. Hungry Like the Wolf [Duran Duran cover]

Triskelyon is sinds 2021 een puur studio-project opgericht door de Canadese gitarist Geoff Waye. Vanaf het begin worden de overige muzikale, als ook de vocale, invulling verzorgd door een hele rits aan gasten (al is de Braziliaanse gitarist Raul Marques zo'n beetje de vaste drum-programmeur - raar maar waar). De vocale verscheidenheid is ook op het nieuwe album Shattered Elysium weer zo breed dat ik die draad zo langzamerhand kwijt ben. Als ik de begeleidende info goed begrepen heb doen er op dit album vier bassisten en negen vocalisten (m / v) mee.

Over naar de muziek dan maar. Deze is strak gebeiteld in de klassieke trash metal, en dan precies die rauwe vorm waar ik wel van hou, omdat ik er gevoelsmatig mee opgegroeid ben. In muzikaal opzicht is er geen merkbaar verschil met voorgaande releases - die elkaar overigens in rap tempo opvolgen, net zo snel als de muziek zelf in elkaar zit bedenk ik me met een glimlach.

Het lastige van Shattered Elysium zit 'm wat mij betreft in de diversiteit aan zangstemmen die de nummers elk voor zich anders inkleuren. Dan zie je toch maar hoe bepalend zang kan zijn voor verder toch goed in elkaar zittende muziek. De rauwe en energieke thrash die Geoff Waye voor ogen heeft bevalt mij in de basis prima, maar ik vind niet elke bijdrage van de zangers en zangeressen even sterk - waarbij ik ook niet geholpen wordt door te weten wie nou wat heeft ingezongen of -geschreeuwd.

En zo langzamerhand betrap ik me er op dat ik zo'n beetje hetzelfde zit te schrijven als ten tijde van het vorige Triskelyon-album. Heel onderscheidend is de muziek ook niet, al zijn een aantal nummers zeker de moeite van het aanhoren waard. Positieve uitschieters zijn wat mij betreft de nummers Endgame Euphoria, de ziedende tracks Hellbound Hellions en Eternal Conflict, het wat aparte Phantom Serenade en het bij vlagen naar death metal riekende Under His Eye (The Handmaid's Tale iemand?).

Waar ik ook nog wel even wat woorden aan wil vuil maken is de inmiddels traditionele cover waarmee een Triskelyon-album afsluit. Duran Duran's Hungry Like The Wolf wordt hier naar mijn mening op een verschrikkelijke manier verpest. Dit doet afbreuk aan zowel het origineel, als mijn waardering voor Geoff Waye's muzikale bedoelingen. Echt, deze begrijp ik niet.

Verder, wat ik al eerder schreef: dit is in de basis prima old school thrash, puik uitgevoerd, niet origineel of beklijvend, wel onderhoudend.