Tritonus - Prison of Light

• BandTritonus [NO]
• TitelPrison of Light
• Release datum01-11-2013
• LabelTritech Music [NO]

Tracklist

01. Prison of Light
02. Demons
03. Remedy
04. Blindfolded
05. Castle of Life
06. Ten Thousand
07. The Quantum and the Lotus
08. To Travel Without Motion

Deze Tritonus (niet te verwarren met de Duitse progrockband uit de jaren '70) is afkomstig uit Oslo, Noorwegen, en bestaat al sinds 1990. Productief is de band tot nu toe niet geweest: er verscheen een demo Shadowland in 1994, en nog een demo (of eerste versie van het album) Prison Of Light in 2007. Die laatste met daarop al een aantal titels van het gelijknamige debuutalbum dat nu in het najaar van 2013 is uitgebracht. Achteraf is gebleken dat de eerste opnamen voor dit debuut al stammen vanaf het jaar 2000, en in 2006 zijn afgerond. Was de band niet eerder tevreden met de opnames?

Dat de opnames al relatief oud zijn heeft wat mij persoonlijk betreft wel een voordeel: de muziek klinkt redelijk organisch, levendig, en lijkt me zelfs nog wel analoog opgenomen, al weet ik dat niet zeker. Belangrijkste bandlid van Tritonus is ongetwijfeld gitaarvirtuoos Carl A. Tidemann, bekend van zijn werk met andere Noorse acts als Arcturus en Winds. Ook de andere bandleden hebben al de nodige ervaring in andere bands (Circus Maximus, Ulver), daarnaast vinden we in Tritonus drievijfde van de bezetting van Mindtech terug, die hier binnenkort ook besproken gaat worden.

Tritonus speelt klassieke progmetal, waarbij de gedachten meteen uitgaan naar bands als (oude) Fates Warning en Dream Theater. Vooral ook omdat de, overigens niet eens zo slechte, zang van Rolf Kristensen wel vergelijkingen vertoont met James LaBrie. Al zijn de hoofdrollen hier weggelegd voor het uitstekende gitaarwerk van Tidemann en het veelvuldig aanwezige toetsenwerk.

Verwacht echter geen oeverloos gefreak, Tritonus verpakt hun technische metal in compact songmateriaal. De songstructuren zijn weliswaar af en toe redelijk complex, zoals gezegd in het straatje van Dream Theater en Fates Warning, maar het lukt de band prima om zich te concentreren op het belangrijkste: sterke en bij vlagen zelfs pakkende melodieën (het refrein van Remedy bijvoorbeeld). Ook is er, uiteraard zou ik bijna zeggen, een belangrijke rol voor de drummer, die alle uitspattingen maar in het juiste spoor moet zien te houden. Opener en titelnummer Prison Of Light is daarvan een goed voorbeeld.

We horen veel staccato riffs voorbijkomen, lekkere percussie/drumfills met hi-hats en bekkens, en natuurlijk overvloedig toetsenwerk, dat regelmatig in duel mag met de virtuoze gitaarpartijen. De ene keer lichtvoetig en speels (Demons, Blindfolded), de andere keer wat zwaarder (Remedy, The Quantum And The Lotus), maar altijd zit de muziek even knap in elkaar. Grappig genoeg doet afsluiter To Travel Without Motion me in het begin behoorlijk denken aan The Beatles, terwijl het zich verder ontpopt tot een uptempo powermetal achtig nummer, zodat het cirkeltje qua progressieve muziek wel redelijk rond is.

Misschien iets te kort door de bocht, maar ik denk dat de liefhebber van Dream Theater, waarbij ik dan vooral denk aan een album als When Dream And Day Unite, wel wat kan met Tritonus. In die tijd was Dream Theater nog lang niet tot volle wasdom gekomen, ik heb het idee dat ook Tritonus zich nog in dat stadium bevindt. Met andere woorden: er zit nog meer in, de band moet zeker nog werken aan een eigen gezicht.