Vanhelgd - Temple Of Phobos

• BandVanhelgd [SE]
• TitelTemple Of Phobos
• Release datum01-07-2016
• LabelPulverised Records [SG]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Deathmetal, Doomdeath

Tracklist

01. Lamentation Of The Mortals
02. Rebellion Of The Iniquitous
03. Den Klentrogenes Klagan
04. Temple Of Phobos
05. Gravens Lovsång
06. Rejoice In Apathy
07. Allt Hopp Är Förbi

Over het vorige album Vanhelgd-album Relics Of Sulphur Salvation was ik iets meer dan twee jaar geleden goed te spreken. De loodzware doomdeath met een sinister zwartgeblakerd sfeertje en een stiekeme melodieuze inslag lag toendertijd wel redelijk in mijn straatje. Maar eens luisteren hoe dat gaat met het nieuwe album Temple Of Phobos.

Aan de muzikale insteek lijkt niet wezenlijk gesleuteld. Wanneer Lamentation Of The Mortals van start gaat met z'n vlotte riffs, slome trommelslagen en rauw gegrunt doet dit vermoeden dat de Zweden doorgaan waar ze met de voorganger gebleven waren. Gelukkig is daar op zich helemaal niks mis mee. Na dit 'rustige ' begin zet een ferme blast de boel goed op z'n kop: ook dit aspect hoort bij de muziek van deze band. Het valt me toch wel op hoe melodieus de riffs zijn ten opzichte van de donkere sfeer die wordt neergezet.

Met het begin van Rebellion Of The Iniquitous gaan de remmen helemaal los en horen we Vanhelgd van z'n meest agressieve kant. En dat is dan maar een aspect van de muziek van deze band, want vanaf Den Klentrogenes Klagan worden we langzaam maar zeker getrakteerd op een meer doomy geluid. Nog meer dan op de voorganger gaat de muziek de trage en logge kant op, waardoor ik mij afvraag of dit de welgekozen nieuwe richting wordt, of dat het geluid gewoon zo heeft uitgepakt. Met titelnummer Temple Of Phobos en Gravens Lovsång wordt deze lijn in elk geval nadrukkelijk doorgetrokken.

Het gitaarwerk, en daarmee ook de sfeer, wordt wat meer melodramatisch, melancholiek, waardoor energie en agressie naar de achtergrond verdwijnen. Liefhebbers van doomdeath zullen dit mogelijk toejuichen, maar dit gaat dus wel ten koste van de zwarte doodsmetalen randjes. Voorspelbaar is Vanhelgd dus zeker niet; sowieso worden wel wat trucjes van stal gehaald om wat afwisseling te brengen: zo horen we blazers in Den Klentrogenes Klagan, en vrouwelijke zang in afsluiter Allt Hopp Är Förbi. Om het verrassingselement niet te bederven ga ik over die afsluiter verder helemaal niks zeggen.

Hoewel in puur muzikaal opzicht Vanhelgd op zich niks bijzonders laat horen dat we niet al kennen, vind ik de Zweden op hun nieuwe album toch redelijk verrassend uit de hoek komen. Die verrassing zit 'm dan in de verandering van toon en sfeer, van opzwepend en agressief naar een soort van onbehagen, een onheilspellend gevoel. En dat mag ik wel! Ik ben dan ook benieuwd naar hoe het verder gaat met Vanhelgd.