Velvet Viper - Pilgrimage

• BandVelvet Viper [DE]
• TitelPilgrimage
• Release datum21-08-2020
• LabelMassacre Records [DE]
• PromotorThe Rock Online [NL]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. Pilgrim's Choir
02. Pilgrimage
03. The Fear of Death
04. Pioneer of the storm
05. Black Bone Song
06. Rose of Martyrdom
07. The Man who Stole the Holy Fire
08. Achilles Heel
09. The Pale Man
10. Omega Child
11. Fallen Angel
12. Merlin [Bonus]
13. HM Rebels [Bonus]
14. King Arthur [Bonus]
15. Ring Of Stone [Bonus]

In mijn bespreking van de heruitgave van From Over Yonder heb ik al een en ander uitgelegd over het hoe en waarom van deze heruitgave(n). Het babbeltje over Pilgrimage wordt dan ook een stukje korter.

Stiekem was Pilgrimage nog net een stukje sterker vergeleken met z'n voorganger. Ik kan me nog herinneren dat ik na de eerste keer het openingsduo Pilgrim's Choir en Pilgrimage gehoord te hebben deze nog een paar keer op repeat heb gezet. Ook het machtige The Fear Of Death maakte daarna indruk. Gevoeliger, maar nog altijd krachtig en bombastisch. Black Bone Song maakte natuurlijk furore dankzij de clipzenders, maar is gewoon echt een sterk nummer vind ik. In tegenstelling tot de meeste andere tracks is hier ook spetterend gitaarwerk te horen.

Naast het nadrukkelijk aanwezige theatrale aspect lijkt Pilgrimage me net iets meer 'metal' dan From Over Yonder. Natuurlijk is de bombast nog volop aanwezig (The Man who Stole The Holy Fire) en zijn er ook meer ingetogen stukken aanwezig (The Pale Man). Maar het instrumentarium (vooral de gitaren) lijkt net wat meer terrein gewonnen te hebben ten opzichte van de zang, vergeleken met de voorganger. Dat maken nummers als Omega Child en Fallen Angel goed duidelijk. Als aanvoerster is Jutta Weinhold natuurlijk onomstreden, maar ik ben blij dat de muzikanten op Pilgrimage - bewust of onbewust - wat meer ruimte kregen.

Vier nog onbekende bonustracks zijn natuurlijk interessant, ze doen wat mij betreft dan ook niet onder voor het album-materiaal. Al lijkt met titels als Merlin en King Arthur het oorspronkelijke thema wel losgelaten. In muzikaal opzicht maakt dat gelukkig niks uit; ik vind vooral de vocalen van Jutta in King Arthur best avontuurlijk klinken in de coupletten.

Ik heb zelf genoten van deze reis terug in de tijd. Ik denk dat we Zed Yago / Velvet Viper het best kunnen beschouwen als cult. En daar is wat mij betreft niks mis mee!