Venomous Maximus - No Warning

• BandVenomous Maximus [US]
• TitelNo Warning
• Release datum28-07-2017
• LabelShadow Kingdom Records [US]
• Genre Doommetal, Heavy / power metal

Tracklist

01. I
02. Spellbound
03. Blood For Blood
04. Return of the Witch
06. All of my Dreams
06. II
07. No Warning
08. Pray For Me
09. Endless
10. Sea of Sleep

Er zijn hopen bands die de kunst verstaan om klassieke heavy metal een episch, doomy tintje te geven. Het Amerikaanse gezelschap Venomous Maximus is daar een goed voorbeeld van. En het is een genre - als je het zo kunt noemen - waar ik wel liefhebber van ben.

In 2013 maakte ik kennis met deze band middels de Napalm Records re-release van het debuutalbum Beg Upon The Light, waarover ik dus zeer te spreken was. Opvolger Firewalker verscheen via Shadow Kingdom, en heb ik in 2015 om wat voor reden dan ook gemist. Nu is er dan album nummer drie No Warning, via hetzelfde label als z'n voorganger. Ik ben wel benieuwd!

De muzikale insteek is in elk geval hetzelfde gebleven. Nog altijd speelt Venomous Maximus een mix van wat zwaardere, maar toch lekker pakkende heavy metal. Het wat mystieke (occulte?) karakter en de loggere en (s)lomere aanpak (Blood For Blood) zorgen er voor dat de band in elk geval niet Amerikaans klinkt. Maar ook een nummer met een typisch 'galopperend ritme' als Return of the Witch weet dankzij de duistere sfeer uitstekend te boeien. Waarbij de charmante oubolligheid bij mij persoonlijk fraaie herinneringen oproept aan de authentieke donkere NWOBHM variant van de jaren '80.

Ook een band als Mercyful Fate mag gelden als inspiratiebron getuige het gitaarwerk en de af en toe bezeten klinkende zang, zoals titelnummer No Warning bijvoorbeeld laat horen. En natuurlijk kan een album als dit niet zonder epische afsluiter. Sea Of Sleep voorziet hierin gedeeltelijk, en neemt de luisteraar mee in een fraaie reis door het donkere metalen landschap.

De vergelijking die zich nog het meest aan me opdringt is die met het eveneens Amerikaanse Argus (binnenkort ook met een nieuw album, daarover later meer; ik heb Boldly Stride The Doomed (2011) in die tijd wel erg vaak beluisterd). Ik blijf het bijzonder vinden dat deze old school mix van doom en heavy metal in de Verenigde Staten nauwelijks begrepen lijkt te worden, terwijl het in Europa wordt beschouwd als een van de pijlers van onze geliefde muzieksoort. Ik vind No Warning in elk geval een heerlijk album, waarbij de eenvoud en de donkere sfeer de grootste aantrekkingskracht vormen.