Vermilion Plains - Vermilion Plains

• BandVermilion Plains [NL]
• TitelVermilion Plains
• Release datum30-03-2022
• LabelEigen beheer
• Genre Grunge

Tracklist

01. Etched my brain
02. Forty three
03. A reason to hide feelings
04. Vermilion Plains
05. Daily bad day
06. Then why kiss?
07. Support the wrong
08. Without permission
09. Hole in the table
10. Thank God I woke up
11. I guess I just was found
12. Make me mad
13. It's allright, it's OK
14. New suit
15. Dutch summer

Keeping grunge alive en Waar Nirvana is gestopt, gaat Vermilion Plains verder. Gitarist en zanger Kevin Klarenbeek maakt er overduidelijk geen geheim van welke muziekstroming (en band) hij aanbidt en tot heden en in de toekomst wil voortzetten. Het debuutalbum heet net als zijn project / band Vermilion Plains.

Ik vind het eigenlijk wel geinig om te vernemen dat Vermilion Plains een echt gezinsproject is geworden. Voor zowel de opnamen als ook de aanstaande live-optredens heeft Kevin hulp gekregen van zijn ouders! Op de CD is moeder Annemieke verantwoordelijk voor de basgitaar, maar ook voor het opnemen en mixen. Vader Corr is drummer, en daarnaast druk met zowel het visuele gedeelte (de video's) als de promotionele activiteiten. Beiden blijken al jarenlange ervaring te hebben in het vaderlandse clubcircuit. Kevin heeft zelf alle muziek en (de zo af en toe behoorlijk persoonlijke) teksten geschreven.

Om heel kort en krachtig tot de kern te komen: Vermilion Plains is van begin tot eind pure Nirvana - worship. Iets preciezer gezegd: van de vroege Nirvana. Want de punk-attitude die die band in hun beginjaren had hoor ik hier ook weer terug. Ik denk zeker dat dit een weerspiegeling is van de do-it-yourself mentaliteit waarmee het album tot stand is gekomen. En dat geeft het totaalplaatje vooral een enorme charme, maar ook energie en een positieve vibe.

Korte, felle tracks (nummers die de twee minuten net niet halen zijn geen uitzondering), veel emotie in de zang, en een lekker grof, korrelig geluid vormen wat mij betreft de hoofdbestanddelen. Het sterke gitaarspel (ik vind het gebruik van 'klassieke' gitaarsolo's hier best bijzonder) vind ik erg meeslepend, de basgitaar is verrassend goed te onderscheiden en laat bij vlagen lekkere grooves los. Daarnaast is het trommelwerk sterk ondersteunend voor de onmisbare zware basis, en ook nog eens lekker afwisselend. Kevin weet met zijn wat zeurende stemgeluid (I Guess I Just Was Found) dat van zijn grote voorbeeld Kurt Cobain zeer goed te benaderen - bewust of niet.

Vermilion Plains (vermiljoen is een rood-oranje-achtig pigment, dat bestaat uit kwik-sulfide; tevens de kleur rood van onze nationale vlag) klinkt mij als band- en albumnaam vooral psychedelisch - zie ook de albumhoes en de kleurige invulling van de video's - in de oren. Het zijn niet alleen Kevin's stem en zijn teksten die die sfeer benadrukken, maar ook de vele herhalingen in de gitaarriffs en de baslijnen. En ik moet zeggen: daar ben ik wel gevoelig voor; ik laat me graag meeslepen in zulke atmosferisch sterke elementen.

En dat is maar goed ook, want in puur muzikaal opzicht is Vermilion Plains niet zo heel spannend. De oorspronkelijke grunge-insteek wordt zonder eigen inbreng, maar oerdegelijk, in ere gehouden, het trio Klarenbeek voegt daar niet iets eigens of unieks aan toe. En dat hoeft ook helemaal niet erg te zijn natuurlijk, want dit is gewoon waar Vermilion Plains voor staat. Take it or leave it - en dat vind ik een hele aangename (en sterke) houding.