Vista Chino - Peace

• BandVista Chino [US]
• TitelPeace
• Release datum30-08-2013
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]

Tracklist

01. Good Morning Wasteland
02. Dargona Dragona
03. Sweet Remain
04. As You Wish
05. Planets 1 & 2
06. Adara
07. Mas Vino
08. Dark and Lovely
09. Barcelonian
10. Acidize-The Gambling Moose

Vista Chino, nieuwe bandnaam, (deels) oude gezichten. Een verhaaltje over deze band kan uiteraard niet verteld worden zonder te beginnen bij de oorsprong: (Sons Of) Kyuss. Want kort door de bocht gesteld: Vista Chino is Kyuss minus Josh Homme. Via die band, die mede aan de basis stond van de stoner rock, Garcia Plays Kyuss en Kyuss Lives! komen we uiteindelijk uit in 2013 bij Vista Chino, maar eerste gaan we daarvoor terug naar eind jaren '80. Lokatie: Palm Springs / Palm Desert, California, USA. Opa vertelt; zoals altijd volgt nu een korte en bondige geschiedenisles.

Kyuss was een band die aan het einde van de jaren tachtig in Palm Springs is ontstaan. Tijdens de zes jaar dat de band bestond (1989-1995) heeft de band vier albums uitgebracht, één splitalbum en één EP. Tijdens hun bestaan zijn er wel wat wisselingen in de band geweest, zanger John Garcia en gitarist Josh Homme zijn de enige vaste bandleden van het begin tot aan het eind. De beide andere hoofdpersonen in dit verhaal zijn gitarist/bassist Nick Oliveri en drummer Brant Bjork. Kyuss heeft na z'n korte, maar heftige bestaan tot op de dag van vandaag nog een legendarische status bij de liefhebbers van het oergeluid van de stoner of desert sound, en geldt nog altijd als voorbeeld voor een hele generatie muzikanten.

We maken nu even een sprong in de tijd. In de zomer van 2010 toerde John Garcia door Europa met een Belgisch-Nederlandse band onder de naam Garcia Plays Kyuss, om oude nummers van Kyuss live te spelen en promotie te maken voor zijn (nog niet uitgebrachte) soloproject Garcia Vs. Garcia. Aansluitend kwamen in november 2010 Nick Oliveri en Brant Bjork de gelederen versterken, waardoor drievijfde van de oorspronkelijke band weer bij elkaar was. Zonder Josh Homme dus, die al jaren furore maakt met Queens Of The Stone Age. Er werd gekozen voor een andere naam: Kyuss Lives, om de gedachte aan die band levend te houden. Homme stapte daarop naar de rechter vanwege de rechten op de naam Kyuss. De rechtbank besliste dat het drietal muzikanten niet onder de naam Kyuss of verwijzingen ernaar mocht optreden.

Op 29 november 2012 werd aangekondigd dat de naam Kyuss Lives! werd veranderd in Vista Chino. Vista Chino is een weg die Palm Springs doorkruist, de band heeft voor deze naam gekozen omdat ze nog altijd willen verwijzen naar hun roots. De Belgische gitarist Bruno Fevery is er al vanaf 2010 bij, Nick Oliveri heeft de band inmiddels al weer verlaten, maar is nog wel te horen op het debuutalbum van de band, Peace. De titel is bewust gekozen als hint naar Homme om de juridische strijdbijl te begraven. Het album is opgenomen in de studio van drummer Brant Bjork, die het album tevens produceerde.

Het zijn overduidelijk zanger Garcia en drummer Bjork die de muzikale show stelen binnen het vertrouwd klinkende geluid van deze band. Natuurlijk, de vele zompige riffs zijn ook niet van de lucht, maar het is vooral het werkelijk moddervette groovende drumwerk dat deze muziek zo pakkend maakt. Daarnaast lijkt Garcia regelmatig z'n toch al niet misselijke stembanden nog aardig wat op te rekken, hij is hier echt op z'n best. Dat de vergelijking met Kyuss gemaakt wordt is niet meer dan logisch, maar deze 'nieuwe' band doorstaat de test glansrijk. Vanaf Dargona Dragona (tevens de eerste single) ben ik verkocht.

Niet alle composities vind ik even sterk, een paar nummers neuzelen net iets te plichtmatig door, As You Wish bijvoorbeeld. Daar staan gelukkig wel een paar retevette tracks tegenover. Zoals Adara bijvoorbeeld, een sterk prijsnummer dat, ondanks het zeer aanwezige gitaarwerk, overduidelijk het Bjork-stempel draagt.

Zoals gezegd klinkt het geluid vertrouwd; een tikje gruizig, zompig, net of er een laagje stof, of beter gezegd in deze context, woestijnzand overheen ligt. Zand loopt er zeker niet tussen de verschillende elementen van deze band, het is overduidelijk een goed op elkaar ingespeeld en ervaren gezelschap dat we hier bezig horen. Eigenlijk had Peace gewoon het vijfde Kyuss album moeten zijn, en stiekem is het dat natuurlijk ook.