Wang Wen (惘闻) - Eight Horses (八匹马)

• BandWang Wen (惘闻) [CN]
• TitelEight Horses (八匹马)
• Release datum14-10-2014
• LabelPelagic Records [DE]

Tracklist

01. Northern North
02. Sky of Dalian
03. Eight Layer of Hell
04. Ten Thousand Buddhas
05. Escape from Mother Universe
06. Dionysus
07. The Last Journey
08. Welcome to Utopia

Wang Wen (惘闻) is een Chinese instrumentale, experimentele (post-)rockband die al zo'n vijftien jaar meegaat. De band is afkomstig uit de havenstad Dalian, in het Noordoosten van China. Heel veel is er nog niet tot in onze contreien doorgesijpeld vanuit het verre China, maar met het achtste album Eight Horses (八匹马) moet dat toch maar eens gaan gebeuren. Het album verscheen in juni 2014 al in het eigen land (en via de bandcamp-pagina van de band), en wordt via het Duitse Pelagic Records verder - lees: internationaal - verspreid. Ook heeft de band inmiddels wel wat optredens in onze contreien achter de kiezen.

Ik stel me zo voor dat de acht paarden uit de titel de acht tracks van dit album verbeelden, die elk hun eigen richting en snelheid kiezen. Zonder de eigen roots uit het oog/oor te verliezen weten deze muzikanten heel goed wat er te koop is in de internationale postrock-scene. Ik vind het op zich wel mooi dat er buiten de verwachte instrumentatie ook subtiele Oosterse invloeden te horen zijn. Opvallend genoeg horen we daarnaast ook nog vrij regelmatig blazers voorbijkomen; dat geeft de muziek natuurlijk nog een extra mysterieus tintje mee.

Over het algemeen kabbelt deze muziek op relaxt tempo voort, dat bedoel ik niet negatief hoor. Zeker aan het begin van een nummer zijn de gitaarlijnen clean, en wordt de tijd genomen om een sfeer neer te zetten en uit te bouwen. De genoemde blazers geven soms een beetje een jazzy gevoel (het begin van Ten Thousand Buddhas bijvoorbeeld, of het kortere maar vrij drukke Dionysus; let eens op die hi-hat, en wederom die blazers), zeker ook vanwege de wat afwijkende ritmes. Best spannende muziek dus eigenlijk, die voornamelijk drijft op een melancholieke sfeer; zang/teksten zijn dan ook niet nodig, een dergelijk gevoel is internationaal herkenbaar.

Op andere momenten trekt de band ook wel wat feller van leer, zoals fragmenten uit de eerste twee tracks Northern North en Sky Of Dalian al hebben laten horen. Ook Eight Layer Of Hell begint lekker heftig, maar zet de harde tonen niet al te lang door. Aan de andere kant van het muzikale spectrum vinden we juist weer ambiente passages, zoals de laatste twee nummers The Last Journey en Welcome To Utopia wat meer nadrukkelijk laten horen. De combinatie met de weelderige postrock-klanken maken hier echt mooie verhaaltjes van. Het album eindigt dan ook in sfeer: feedbackend.

Wang Wen blijkt uiteindelijk niet noodzakelijkerwijs een Aziatische of Chinese band te zijn. De voortgebrachte klanken zijn internationaal herkenbaar, al zullen er zeker aspecten voorbijkomen die binding hebben met de eigen cultuur. De subtiele en zeer berekenende muziek is hoe dan ook een lust voor het oor, voor degene die openstaat voor de rustgevende aard ervan.