When Icarus Falls - Resilience

• BandWhen Icarus Falls [CH]
• TitelResilience
• Release datum21-04-2017
• LabelCzar Of Bullets [CH]
• Genre Postrock / metal

Tracklist

01. One Last Stand
02. Into The Storm
03. The Lighthouse
04. Resilience
05. A Blue Light

When Icarus Falls is een post-rock/metalband afkomstig uit Zwitserland, uit Lausanne om precies te zijn. De band is ontstaan in 2007, debuteerde in 2009 met Over The Frozen Seas, en bracht vorige maand met Resilience alweer het vierde album uit. Hoog tijd voor een kennismaking dus!

Misschien wel een goed gekozen moment voor een kennismaking, want ik heb inmiddels begrepen dat dit vierde album min of meer een muzikale omslag betekent voor When Icarus Falls. Dit betekent weliswaar geen extreme koerswijziging, maar toch. De eerste tien jaar van het bestaan heeft de band zich geconcentreerd op het brute en heavy muzikale landschap, nu is het tijd geworden voor meer contemplatieve en intense postrock, waarin ook plaats is voor invloeden van buiten de metal (bijvoorbeeld blues, jazz, psychedelica en elektronica).

De lange opener One Last Stand maakt direct de (nieuwe) bedoelingen duidelijk. Er wordt de tijd genomen voor een bedachtzame opbouw en het neerzetten van de juiste sfeer. De lichtelijk vervormde gitaarlijnen doen wat Oosters aan in mijn beleving, waardoor ik in eerste instantie moet denken aan de rustgevende klanken van bands als My Sleeping Karma of de landgenoten van Monkey3. De muziek zou ook bijna instrumentaal kunnen zijn, de vertellende stem die we horen vervult zeker geen hoofdrol. Bij de eerste beluistering ben ik direct gevangen door de serene sfeer, en is het nummer al bijna voorbij voor ik er erg in heb. Pas naar het einde toe wordt het allemaal wat heavier.

Dat blijkt dan een tendens die zich op het album voortzet. Into The Storm en The Lighthouse zijn weliswaar kortere, meer compacte nummers, maar laten eenzelfde opbouw en sfeer horen. Ik vind deze kortere tracks trouwens wel ok, de kortere opbouw blijkt geen nadeel voor de op te bouwen spanningsboog en sfeer. Goed gedaan dus wat mij betreft. Titelnummer Resilience borduurt vervolgens voort op vertrouwde postrock-patronen. Enigszins voorspelbaar, dat houdt tegelijk in: niet al te spannend of origineel; maar toch een positieve luisterervaring vanwege de goed vormgegeven inhoud. Eerder ontspannend dan spannend dus, hetgeen me terug brengt bij de eerder genoemde vergelijkingen qua bands.

When Icarus Falls blijkt wat mij betreft dus niet de meest spannende band uit het zeg maar brede postrock-spectrum. Evengoed beschouw ik Resilience als een aangenaam luisteravontuurtje. De band weet z'n nummers goed op te bouwen, en een soort van emotionele lading mee te geven; vooral afsluiter A Blue Light weet me wel te raken, en laat daarnaast aardig wat afwisseling horen. Al met al een interessante kennismaking dus.