White Willow - Future Hopes

• BandWhite Willow [NO]
• TitelFuture Hopes
• Release datum31-03-2017
• LabelThe Laser's Edge [US]
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Progrock / metal, Psychedelische rock

Tracklist

01. Future Hopes
02. Silver And Gold
03. In Dim Days
04. Where There Was Sea There Is Abyss
05. A Scarred View
06. Animal Magnetism (Scorpions cover)(bonus track)
07. Damnation Valley (bonus track)

Wat een bijzonder gezelschap, dit White Willow. Dit is eerder een project dat naast een paar vaste muzikanten (multi-instrumentalisten) per album verschillende muzikanten laat horen, dan dat je het een echte band zou kunnen noemen. White Willow is afkomstig uit Oslo, Noorwegen en bestaat al meer dan twintig jaar. Future Hopes blijkt al hun zevende album, maar is mijn kennismaking met dit gezelschap.

Tegelijkertijd heb ik wel mijn twijfels of de band hier wel op z'n plaats is om te bespreken. De muziek van White Willow heeft eerder raakvlakken met popmuziek dan met (heavy) rock, laat staan metal. En toch ... hoewel de invulling behoorlijk catchy, poppy is, heerst er een onderhuids sfeertje dat behoorlijk melancholisch, of bij vlagen zelfs best donker is. Het zijn het nadrukkelijk aanwezige analoge toetsenspel (mellotron, chamberlin, moog, solinas, prophets) en de lieftallige, bij vlagen dromerige zang van Venke Knutson die voor het pakkende aspect zorgen, waarnaast een groovende ritmesectie en meer duistere synthesizertonen voor de sfeer zorgen. White Willow blijkt eigenlijk een band met best veel gezichten.

De basis van de muziek lijkt mij typische eind jaren '60, jaren '70 progrock, waarbij je mag denken aan bands als Genesis, Blue Öyster Cult, King Crimson, Pink Floyd, een beetje Deep Purple en Uriah Heep, en ook wel muziek uit de jaren '80 Britse progrockscene als Marillion en IQ. Ook wil ik er de Nederlandse scene, met bands als Earth And Fire, Ekseption, Focus, Kayak wel met de lange haren bij slepen. Daarnaast wordt nog geput uit andere muzikale richtingen: folk, elektronica en popmuziek. Zoals gezegd: meerdere gezichten.

Dat blijkt ook uit de bijzondere opbouw van het album. Na twee redelijk compacte tracks - opener en titelnummer Future Hopes en Silver And Gold, beide vrij ingetogen liedjes - krijgen we met In Dim Days een eerste epische werkstukje voorgeschoteld. Deze laat op momenten een wat meer duistere insteek horen, al blijft het allemaal wat klein, intiem. Het intermezzo Where There Was Sea There Is Abyss is een bruggetje naar het echte epische hoogtepunt van het album: A Scarred View. Hierop laten de muzikanten pas goed horen wat ze allemaal in hun mars hebben, vooral de toetsenisten laten zich niet onbetuigd. Liefhebbers van ouderwetse progrock zullen hier zeker plezier aan beleven!

Als toetje krijgen we nog een redelijk getrouwe coverversie van The Scorpions' Animal Magnetism (van het gelijknamige album uit 1980) voorgeschoteld. Waarbij het me vooral opvalt hoe goed de sfeer van het origineel gegrepen wordt, en vertaald naar eigen inzichten. Erg fraai gedaan wat mij betreft! En dat geldt uiteindelijk ook voor Future Hopes als geheel. Het is zeker een fraai album, mits je houdt van de onderdrukte, zeer intieme sfeer die wordt neergezet. Verwacht geen uitbundige muzikale strapatsen, maar fraaie, goed opgebouwde, ingetogen liedjes.