Witches Of Doom - Funeral Radio

• BandWitches Of Doom [IT]
• TitelFuneral Radio
• Release datum03-04-2020
• LabelMy Kingdom Music [IT]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Master of Depression
02. Coma Moonlight
03. Queen of Suburbia
04. Funeral Radio
05. Sister Fire
06. Ghost Train
07. November Flames
08. Hotel Paranoia

De Italiaanse doom metalband Witches Of Doom is opgericht in januari 2013. De band zette er gelijk vaart achter met optredens, en het schrijven van eigen muziek, waarmee de band zich al gauw aan de Romeinse underground trachtte te ontworstelen. Zo werd in het najaar van 2013 al druk gesleuteld aan nummers, die uiteindelijk debuutalbum Obey zouden gaan vormen; mijn kennismaking met deze band. In 2016 kwam de band met de tweede langspeler Deadlights, maar die heb ik blijkbaar volledig gemist. In het voorjaar van 2020 is er dan nummer drie, Funeral Radio, en die heb ik dan nu voor me liggen.

Zoals veel Italiaanse donkere gothic en/of doombands doet ook Witches Of Doom lekker eigenwijs. Het is niet een enkel subgenre waar de band zich op stort, maar een mix van gothic, heavy en stoner-rock en doom. Het lijkt wel of al die bands de gave hebben om een soort van soundtrack voor horrorfilms te schrijven, want zo vind ik de muziek hier af en toe ook klinken. Luister maar eens naar afsluiter Hotel Paranoia, en je zult ongetwijfeld begrijpen wat ik bedoel.

Afgaande op de eerste tonen van opener Master Of Depression zou je eigenlijk ook nog heel andere muziek kunnen verwachten, want dit bijna wel grunge. Tegelijkertijd heeft het nummer ook wel een beetje een Danzig-feel, lekker donker en mysterieus. Kijk, dat bedoel ik nou met eigenwijs; zo heeft de band me wel meteen te pakken. Coma Moonlight vervolgt en heeft een nog meer uitgesproken onheilspellend, macaber sfeertje. Het zijn die constant opduikende keyboards die voor dat typische rillingen-over-je-rug-gevoel zorgen. Precies waar ik zo van hou en waarom ik dit soort muziek, mede dankzij het wat onbeholpen, oubollige karakter, zo geweldig vind.

Met tracks als titelnummer Funeral Radio en vooral Ghost Train (zeker niet mijn favoriet van het album) raakt de band bijna aan kitsch, zeg maar op het randje van fout. Wat mij betreft komt Witches Of Doom er mee weg, omdat de overige nummers me al meer dan voldoende betoverd hebben. Zoals ook November Flames bijvoorbeeld, met z'n onbezonnen klinkende wisselwerking tussen stoner/desert-achtige riffs en sinistere orgelgeluiden. Ik bedoel: hoe bedenk je dat uberhaupt?

Witches Of Doom doet het, en hopelijk blijven niet alleen zij, maar ook collega-bands uit het land van de laars, nog lang op een dergelijke eigenwijze manier componeren en musiceren. Ik zal vast niet de enige zijn die valt voor dit soort bijna parodie-achtige semi-boosaardige muziek. Want ja, die knipoog hoort er ook bij.