Witchfynde - Give 'Em Hell [re-release]

• BandWitchfynde [GB]
• TitelGive 'Em Hell [re-release]
• Release datum30-07-2021
• LabelHigh Roller Records [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Hardrock, Heavy / power metal

Tracklist

01. Ready to Roll
02. The Divine Victim
03. Leaving Nadir
04. Gettin' Heavy
05. Give 'em Hell
06. Unto the Ages of the Ages
07. Pay Now - Love Later
08. The Devil's Gallop
09. Tetelestai
10. Wake Up Screaming

Witchfynde werd opgericht in 1973 en stond bekend als één van de pioniers van de New Wave Of British Heavy Metal. Niet helemaal terecht lijkt me. Niet dat ik de band z'n status niet gun, maar puur in muzikaal opzicht past de band niet in dat hokje. De band bracht hun eerste twee albums uit in 1980, en surfte zo mee op de succesvolle golf. Witchfynde tourde destijds met bands als Def Leppard, Iron Maiden, Girlschool en Motorhead, bracht in 1983 en 1984 nog album nummer drie en vier (Lords Of Sin, van het legendarische Mausoleum label, inclusief Anthems live EP) uit, en ging vervolgens uit elkaar. Onderlinge problemen en met het label waren daar debet aan.

Toen in 2014 The Lost Tapes opdoken, wed al wat meer duidelijk over de roots van deze band. Witchfynde begon in 1973 / 1974, eigenlijk als een groep schoolvrienden plus gitarist Trevor Taylor. In 1979, toen de glorieuze NWOBHM het Verenigd Koninkrijk trof, waren de leden van Witchfynde nog altijd maar tussen de 23 en 27 jaar oud. Evenals veel andere bands in die tijd werden ze gewoon meegesleurd op de golf van de nieuwe interesse voor heavy metal. Ironisch genoeg viel de band na z'n lange voorgeschiedenis in 1984 al weer uit elkaar.

In 1980 kwam de band met debuutalbum Give 'Em Hell, waarmee het gezelschap toch een zeker status verwierf, als een van de klassieke albums uit de NWOBHM-periode. Het album is door de jaren heen al vaker uitgegeven, maar High Roller claimt nu de ultieme versie te hebben uitgebracht. Opgepoetst en met drie extra nummers mag deze versie (opnieuw) proberen om de herwaardering voor Witchfynde - dat overigens al weer sinds 1999 opnieuw actief is - op gang te houden. Nieuw materiaal is echter sinds 2008 al niet meer verschenen. De drie extra nummers zijn overigens niet zo heel bijzonder. The Devil's Gallop is een melig intermezzo van een halve minuut, Tetelestai ken ik inmiddels van The Lost Tapes, en Wake Up Screaming was begin 1980 de B-kant van de single In The Stars.

Het langste nummer Unto The Ages Of the Ages (bijna negen minuten) is waarschijnlijk de meest ongewone compositie op het album. Het nummer werd in het begin van 1976 geschreven en is in de drie- tot vierstemmige stijl, zoals die ook voor bijvoorbeeld Grimoire en Tetelestai werd toegepast. Bekende elementen uit die tijd om de muziek en de live-ervaring wat meer duister te maken (het branden van wierook, het gelui van klokken en bellen, het bespelen van de gitaar met een strijkstok, veel galm op de zang) kwamen zeker in die meer uitgesponnen composities goed van pas. En plaatste de band daarmee en passant in het heavy metal keurslijf.

Ik vind het op zich heel interessant om deze muziek eens te horen, en de geschiedenis van Witchfynde te herontdekken. Qua atmosfeer past de band wel degelijk binnen de NWOBHM, maar puur in muzikaal opzicht liggen de wortels meer in de klassieke hardrock van de jaren '70. Eigenlijk valt Witchfynde er net een beetje tussenin. En dat is dan wel weer bijzonder, want dat maakt de band juist ook heel eigen. Voor mij is dit ook wel een beetje jeugdsentiment, band en muziek voeren me terug naar de tijd dat ik rock en metal nog volop aan het ontdekken was. Echt heel leuk!