Witchfynde - The Lost Tapes

• BandWitchfynde [GB]
• TitelThe Lost Tapes
• Release datum10-03-2014
• LabelBad Omen Records [GB]
• PromotorSuburban [NL]

Tracklist

1. Grimoire (09:16)
2. Madam Noname' (05:07)
3. Halfway (06:32)
4. Pastiche (03:48)
5. Slow Down (10:00)
6. Valkyrian Ride (06:49)
7. Tetelestai (10:08)

Witchfynde werd opgericht in 1973 en staat bekend als één van de pioniers van de New Wave Of British Heavy Metal. Niet helemaal terecht lijkt me. Niet dat ik de band z'n status niet gun, maar puur in muzikaal opzicht past de band niet in dat hokje. De band bracht hun eerste twee albums uit in 1980, en surfde zo mee op de succesvolle golf. Witchfynde tourde destijds met bands als Def Leppard, Iron Maiden, Girlschool en Motorhead, bracht in 1983 en 1984 nog album nummer drie en vier (Lords Of Sin, van het legendarische Mausoleum label, inclusief Anthems live EP) uit, en ging vervolgens uit elkaar. Onderlinge problemen en met het label waren daar debet aan.

Eerst even terug naar het begin, voor we het verhaal van na 1984 oppakken; hoe tegenstrijdig dat ook klinkt. Want een jaar geleden verscheen een cd'tje met daarop opnamen van de band van ver voor het eerste album. The Lost Tapes laten horen dat de roots van deze band helemaal niks met de NWOBHM te maken hebben, en bevat materiaal uit 1975 (de eerste vijf tracks) en 1977 (nummer zes en zeven). Deze zeldzame opnames verschijnen begin 2014 voor het eerst op vinyl via Will Palmer's Bad Omen Records. Overigens zijn de oorspronkelijke takes voor dit doel wel geremasterd.

Puur qua muziek vormt deze muziek interessant onderzoeksmateriaal. Want Witchfynde bevindt zich ergens tussen enerzijds de beginjaren '70 hardrockpioniers Deep Purple/Led Zeppelin/Black Sabbath en wat later de toegankelijke hardrock zou worden met daar uit voortgekomen bands als Rainbow en Whitesnake; anderzijds de reactie daarop met de NWOBHM. Met andere woorden: is Witchfynde een volgeling van eerstgenoemde, of juist een voorloper van de laatste.

Ik houd het naar aanleiding van The Lost Tapes op het eerste. Van metal, laat staan heavy, is namelijk geen sprake. Wanner ik een nummer als Slow Down beluister bijvoorbeeld, hoor ik vooral Led Zeppelin, met eventueel een vleugje Rush. De muziek heeft een licht jaren '70 progressief tintje, wat de link met een band als Deep Purple wel verraadt (Grimoire). De nummers op deze opnames zijn ook aan de langere kant, wat niet past bij de meer compacte aanpak van de oorspronkelijke heavy metal, die juist als tegenwicht diende voor het oeverloze gepiel van de op dat moment heersende (heavy) rockbands.

De twee nummers uit 1977 laten al wel heel voorzichtig iets horen dat wat meer op metal lijkt, vooral doordat het tempo af en toe wat omhoog gaat en er veel aandacht is voor pittig gitaarspel (Tetelestai). Want vergis je niet, de rest van het materiaal is echt behoorlijk gezapig, en blinkt ook niet uit door power. Juist hetgeen de echte heavy metal is gaan kenmerken.

Dan, zoals beloofd, nog even naar het verhaal van na 1984. Witchfynde heeft zich in 1999 heropgericht, en sindsdien in 2001 en 2008 twee nieuwe albums uitgebracht. Ook wordt er nog regelmatig opgetreden, en is de band een veelgevraagde gast op old school heavy metal gelegenheden, vooral in thuisland Engeland. Dus naast de heruitgave van oeroud materiaal is er sowieso een heden en toekomst voor Witchfynde.