Morbid Angel - Illud Divinum Insanus

• BandMorbid Angel [US]
• TitelIllud Divinum Insanus
• Release datum06-06-2011
• LabelSeason of Mist [FR]

Tracklist

1. Omni Potens
2. Too Extreme!
3. Existo Vulgoré
4. Blades of Baal
5. I Am Morbid
6. 10 More Dead
7. Destructos Vs. The Earth / Attack
8. Nevermore
9. Beauty Meets Beast
10. Radikult
11. Profundis - Mea Culpa

Zelden zal er in de wereld van het zware metaal zo zijn uitgekeken naar een album als de aanstaande Morbid Angel release Illud Divinum Insanus. Na de niet denderende verkoopcijfers van het laatste album Heretic (2003) zat het death metal instituut zelfs even zonder label, de roemruchte geschiedenis van de band ten spijt. Een eerste positieve aandachtspunt was de terugkeer van voormalig boegbeeld/charismatische frontman David Vincent, zodat bas en vocalen weer in “vertrouwde” handen kwamen, en werd Steve Tucker bedankt voor bewezen diensten. Na acht jaar zal er dus weer nieuw werk verschijnen, waar naarmate de tijd vorderde steeds meer over gespeculeerd werd. Met de definitieve aankondiging van het nieuwe album, en vooral het verschijnen van previews en de commentaren daarop, kwamen de discussies op forums en dergelijke tot een hoogtepunt. Er wordt uitgebreid gediscussieerd over de juistheid van de Latijnse titel, de vervanger van de geblesseerde Pete Sandoval (Tim Yeung), de rol van gitarist Trey Azagthoth en uiteraard het songmateriaal. Heel subtiel lekte het album een week voor de release uit, zodat voor het officieel verschijnen op 6 juni de hele wereld het album alvast heeft kunnen beluisteren. Toeval of een briljante marketingstrategie? Zo, genoeg geluld over de voorbeschouwingen, nu naar de muziek op Illud Divinum Insanus, daar hoort het per slot van rekening allemaal om te gaan.

Omni Potens is de typische spanning opbouwende opener, vergelijkbaar met de intro/soundtrack voor een film, en zo klinkt ie dan ook. Too Extreme doet vervolgens zijn titel volledig eer aan: wie verwacht er nu een gabberhouse track op een Morbid Angel album? Toch is dit echt wat je te horen krijgt! Het enige vertrouwde is de brute strot van David Vincent, voor de rest is deze track behoorlijk wennen. Hakkuh! Daarna laten het korte en felle Existo Vulgare (al eerder via youtube vrijgegeven) en Blades For Baal (de bijdrage van nieuwe gitarist Destructhor) horen dat Morbid Angel zijn agressieve death metal stijl nog niet verleerd is. Dit tweetal rost ouderwets de spreekwoordelijke pannen, plus die van de buren, van het dak. Daarna wordt even gas terug genomen met I Am Morbid, dit belooft een echte live kraker te worden in de stijl van God Of Emptiness en Where The Slime Live. Morbid! Morbid! Morbid! Ook 10 More Dead moet het niet van z'n snelheid hebben, des te meer van de stroperige heaviness en de agressieve strot van Vincent. Wel een fraaie thrashy break in het middenstuk, en een typische Trey-solo.

Daarna is het weer tijd voor het experiment: Destructos Vs. The Earth/Attack doet me ernstig aan Rammstein denken. Ik weet het, dat klinkt bijna als vloeken in de kerk, maar ik heb de muziek ook niet bedacht. Het nummer leunt zwaar op een militaristische beat (March! March!) en is zonder meer erg heavy, maar ook wel weer een buitenbeentje in het Morbid Angel oeuvre. Vervolgens weer wel vertrouwde kost, Nevermore wordt al een paar jaar live gespeeld, is al uitgebracht als single en is derhalve al bijna geen nieuw nummer meer te noemen. Het is ook het eerste nummer dat Trey afhad voor dit album, dat betekent in dit geval ouderwets beukwerk! Beauty Meets Beast is alweer zo'n lekker beestachtige heavy track, niet snel, wel zwaaaaar. En daarmee komen we aan bij misschien wel het meest experimentele nummer van het album. Hoorden we eerder al techno/industrial invloeden in een paar tracks, Radikult lijkt wel een regelrechte Marilyn Manson rip-off (inclusief "fluisterzang"). Het klinkt alsof David Vincent nog een Genitorturers nummertje over had en dat dit als opvullertje op dit album terecht is gekomen. Ik kan me voorstellen dat met name Radikult gaat zorgen voor gepeperde discussies onder de liefhebbers. Profundis – Mea Culpa sluit in (houthakkers-) stijl af: hakken en beuken in hyperspeed tempo, gepaard gaand met uberweird gitaarwerk.

En nu genoeg gezeurd, want na een paar luisterbeurten vallen de meeste experimenten op dit album wat mij betreft behoorlijk op zijn plaats. Natuurlijk, in eerste instantie had ik bij een paar van de nummers ook zoiets van: what the fuck!? Toch verdient Illud Divinum Insanus een kans om er met een ruimdenkende blik eens aandacht aan te besteden. De terugkeer van de ruige en agressieve strot, met bijbehorende attitude, van David Vincent is toch zeker een verbetering. En ook zijn er een aantal nummers met zeer vertrouwde elementen, waarop de band ouderwets van leer trekt. Met het gitaar en drumwerk is op zich zeker niets mis: Tim Yeung is toch echt niet de minste, en ook Destructhor (Thor Anders Myhren, ex-Zyklon) kwijt zich uitstekend van zijn taak. Het lijkt me ook het verstandigst om het album niet te beoordelen in het licht van het verleden van Morbid Angel. Want dan legt dit album het af tegen een paar van zijn voorgangers. Ook qua sinistere sfeer heeft de band wel een stap terug gedaan. Ikzelf kan de zijsprongen op dit album op zich wel waarderen, al zal het album niet mijn favoriet van Morbid Angel worden (shit, maak ik toch weer een vergelijking).