Solifugia - Ageless Sadism

• BandSolifugia [BE]
• TitelAgeless Sadism
• Release datum27-09-2024
• LabelHell Records
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Intro
02. Daybreak In Limbo
03. Disposition To Reign
04. All Spirits Enslaved
05. Sadistic Absolution
06. Innocence Slain 2023

Geboren ergens aan het begin van het nieuwe millennium, opgestaan uit de modder, het bloed en de gore in Vlaanderen, België, is afkomstig Solifugia, het liefdeskind van Centurial en Locusta. Na wat line-up veranderingen laat dit kwintet hun voorliefde voor stomende (old school) death metal horen in de trant van oudgedienden als Bolt Thrower, Gorefest en Vader.

Met een demo (Arraneae Attack, 2001), een EP (Rampage Of Brutal Revenge, 2008) en een volledig album (The Ultimate Promise Of Evil, 2016) kun je moeilijk zeggen dat ze erg productief zijn. 2024 Markeert echter de geboorte van de nieuwe EP Ageless Sadism, zelf geproduceerd en gemixt en gemasterd door de machtige Dan Swanö in diens Unisound studio in Zweden. Deze nieuwe EP is ook pas mijn kennismaking met Solifugia - en ja, die naam is even wennen, dat bekt niet echt lekker.

Na een lang maar wel lekker spannend intro vliegt Solifugia uit de startblokken met Daybreak In Limbo: fel, gemeen, voorzien van goeder riffs en een heerlijke lompe grunt. In weerwil van eerder genoemde namen vind ik deze death metal wel een Morbid Angel-vibe hebben. Lekkere oude school, gebaseerd op atmosfeer, zeker niet op snelheid; juist dit slomere tempo komt de onheilspellende sfeer ten goede. Disposition To Reign laat ook weer van die groovend-dreigende stukken horen, maat trekt bij vlagen ook het gaspedaal even open. Goed afwisselend!

De lijn van boosaardigheid wordt prima doorgetrokken met All Spirits Enslaved en Sadistic Absolution, al vind ik die laatste echt te lang duren. Het gebrek aan afwisseling stoort me in de basis niet op deze EP, maar een speelduur van bijna zeven minuten waarin te weinig noemenswaardigs gebeurt, is iets te veel van het goede. Het lijkt er op dat de band het beste voor het laatst heeft bewaard, want de remake van Innocence Slain (oorspronkelijk afkomstig van de eerste demo) is misschien wel het beste nummer van de EP. In elk geval in compositorisch opzicht het meest interessant.

Ik hou van deze stijl, van de sfeer, ik hou van dit geluid, dat hier door de mix lekker rauw is gehouden - gelukkig maar. Qua composities mag het allemaal wel wat spannender, maar lekker wegluisteren doet Ageless Sadism absoluut!