Blind Guardian - At the Edge of Time

• BandBlind Guardian [DE]
• TitelAt the Edge of Time
• Release datum2010
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

1. Sacred Worlds
2. Tanelorn
3. Road Of No Release
4. Ride Into Obsession
5. Curse My Name
6. Valkyries
7. Control The Divine
8. War Of The Thrones
9. A Voice In The Dark
10. Wheel Of Time

De koningen van de fantasy georiënteerde power metal zijn in 2010 helemaal terug van natuurlijk eigenlijk helemaal nooit weggeweest met hun nieuwste album At the Edge of Time. Na vier jaar stilte in de studio hebben de pioniers van de power metal en alle daaraan gerelateerde genres, weer een prachtig album geproduceerd. Hun voorgaande werk – vooral alles van voor de eeuwwisseling – heeft me nooit echt kunnen boeien op een paar nummers na, maar na dit album gehoord te hebben moet ik toch echt even die mening herzien. De geschiedenis van Blind Guardian gaat terug tot de jaren 80, en hun inmiddels twaalfde album (het negende studio album) heeft al het goede van Blind Guardian tot nu toe. Dit album is – net als Hansi’s gekortwiekte kapsel – een lekkere frisse wind in het repertoire van de alom bekende Duitse Barden.

Al meteen bij het begin van dit album word je getrakteerd op een prachtig zwaar klassiek maar opzwepend stuk, waar na een minuutje de gitaren zich subtiel in mengen om zo naadloos over te gaan in het meesterwerk Sacred Worlds. Een zeer afwisselend nummer dat alle troep van de helaas dramatisch slechte videoclip die erbij hoort perfect weet te compenseren en zelfs overstijgt. Met dit album ben je als luisteraar blij als je over een flink grote subwoofer beschikt. Naast de epische klanken die dit plaatje rijk is, is er ook totaal geen gebrek aan bruut speedmetal geweld in perfecte harmonie met Hansi Kürsch’ schorre maar rijke stemgeluid.

Snoeiharde nummers zoals Tanelorn en Ride into Obsession wisselen af met mid tempo meezingers zoals Road of no Release. Epische en euforische klanken als die van War of the Thrones en Valkyries wisselen af met folk achtige dansbare deuntjes die we horen in Curse My Name. Dat laatstgenoemde nummer mag ik trouwens tot mijn ultieme favoriet van dit album dopen. Dit juweeltje met dreunend drumwerk en prachtige middeleeuwse klanken gecombineerd met episch schitterende veelvoudig gemengde vocale lagen kan ik niet anders omschrijven als een complete vocal masturbation eargasm, om het maar op die manier uit te drukken.

In hun tweede hitsingle op dit album, A Voice in the Dark hoor je echt het goede oude Blind Guardian terug met veel snelheid, melodie en ruige stukken. Gelukkig hebben ze met dit nummer in ieder geval 1 videoclip op dit album een beetje weten te redden, hoewel er op youtube veel grappen worden gemaakt over Hansi’s ‘lollystokje’ – zoals ze de cirkelvormige toverstaf noemen die hij in de clip hanteert.

Blind Guardian is een van de weinige fantasy georiënteerde bands die het voor elkaar krijgt om het genre op een zodanige manier over te brengen dat het echt zo episch en grandioos klinkt als bedoeld, en niet met al de extra bombarie die ik helaas bij de meeste bands uit het genre wel hoor. Geen veldslagen gewonnen op de ruggen van mystieke draken, geen overdreven gezwaai met toverstafjes. Wel de macht en pracht die bij de ware fantasy wereld hoort, en dat is precies wat Blind Guardian en met name dit album zo uniek maakt.