Saltatio Mortis - Sturm aufs Paradies

• BandSaltatio Mortis [DE]
• TitelSturm aufs Paradies
• Release datum02-09-2011
• LabelNapalm Records [AT]

Tracklist

01. Habgier Und Tod (3:38)
02. Hochzeitstanz (4:21)
03. Ode An Die Feindschaft (3:23)
04. Eulenspiegel (3:42)
05. Sündenfall (3:22)
06. Nachtigall Und Rose (4:49)
07. Gott Würfelt Nicht (4:14)
08. Nach Jahr Und Tag (3:41)
09. Orpheus (4:53)
10. Spiel Mit Dem Feuer (3:47)
11. Fiat Lux (3:34)
12. Der Letzte Spielmann (3:38)
13. Wieder Unterwegs (3:26)

Saltatio Mortis betekent dodendans, zelden van een band met zo'n misplaatste naam gehoord. Saltatio Mortis is namelijk alive en kicking, en zo actief als maar zijn kan. In Duitsland opgericht in het jaar 2000 heeft de band er in een krappe elf jaar tijd al zeven volwaardige albums en drie live registraties (waarvan de laatste twee vorig jaar en eerder dit jaar) opzitten. Er zijn bands die het een hele carrière lang met minder doen. De band is voornamelijk, of misschien wel alleen wereldberoemd in het thuisland. Men stort zich op een genre dat bekend staat als Mittelalterrock/metal, niet voor niets een Duitse term. Wat je je erbij voor kunt stellen is standaard rock/brave metal gecombineerd met melodieuze doedelzak deuntjes, tezamen leidend tot een erg toegankelijk geheel. Dat de teksten in het Duits vertolkt worden versterkt het idee dat je te maken hebt met het betere Schlager gevoel. Het op 2 september aanstaande te verschijnen Sturm Aufs Paradies gaat dan ook onverdroten verder waar het vorige werk ophield, in Duitsland worden de loftrompetten al weer te voorschijn gehaald.

Voor deze nuchtere (nou ja, spreekwoordelijk dan) Hollander is dit laatste album de kennismaking met deze vrolijk klinkende feestneuzen, dus ik zal mijn oortje eens te luisteren leggen bij dit bij de buren zo populaire gezelschap. De eerste paar tracks maken me al veel duidelijk: de muziek is vooral erg toegankelijk. Hoewel dit in naam metal zou moeten zijn neig ik er toch meer naar om dit stevige popmuziek te noemen. Er zijn mondjesmaat zeker gitaren te horen, maar dan toch echt niet als opvallendste aanwezig. Die rol is weggelegd voor de doedelzak melodietjes, die in wisselwerking met de vocalen zorgen voor het toegankelijke aspect van deze muzak. Nummers als Hochzeitstanz en Ode An Die Feindschaft proberen in eerste instantie wel wat steviger voor de dag te komen, maar zodra het refrein begint springen mijn tenen al weer in de kromste stand in mijn schoenen. Na slechts drie nummers zou ik die doedelzakken en schalmeien het liefst al door mijn speakertjes naar buiten trekken.

De muziek is lekker swingend, zelfs dansbaar zo men wil, maar ik kan me met de beste wil van de wereld niet voorstellen dat dit buiten Duitsland en nabije gelijktalige omgeving ook maar iets teweeg kan brengen. Even voor de goede orde: technisch gezien valt hier niks op aan te merken: wat Saltatio Mortis doet, doet het goed. De kwaliteit van de muzikanten staat buiten kijf, productioneel klinkt dit product zo glad en strak als een biljartbal en laken. Duitse 'grundlichkeit' ten voeten uit zullen we maar zeggen. Toppunt van de ergernis is misschien nog wel afsluiter Wieder Unterwegs, mijn tandglazuur had hier oprecht moeite mee. Dit betekent echter wel dat ik de ongelooflijke prestatie heb geleverd dat ik dit album helemaal van begin tot eind beluisterd heb! Eens en nooit weer. Ik weet het, Duitsland heeft op rock en metalgebied juist erg veel goeds voortgebracht, maar dit dus net even niet wat mij betreft.