Pentacrostic - The Pain Years 1989-2010

• BandPentacrostic [BR]
• TitelThe Pain Years 1989-2010
• Release datum2011
• LabelLuci Dist. Productions. [NL]

Tracklist

1. Intro
2. Visions of Death
3. World's in Corrosion
4. Welcome to the Suffering
5. Lost in the Void
6. The Abstract Limits of the Unknown
7. The Resting of the Mist on the Cold Lake
8. The Giants of Nordic Flames
9. The Suffering from a Blessing
10. Thorny Ways
11. Immortality
12. Moments of Affliction
13. Morbid Desires
14. World's Devastation
15. Fallen Angel

Pentacrostic is een pure cult act uit Sao Paulo, Brazilië. De band bestaat al sinds 1989, waarmee zij wel eens de grondleggers zouden kunnen zijn van de doom/death metal in het land van Rio en carnaval. Veel bekendheid heeft dat de band uiteindelijk niet opgeleverd. In de loop van de jaren 1991 tot 2009 werden alles bij elkaar drie demo's en vier volwaardige cd's afgeleverd. Het momenteel in mijn speler ronddraaiende The Pain Years 1989-2010 is het volgende album in dat rijtje. Het is, precies zoals de titel al aangeeft, een dwarsdoorsnede uit de totale collectie van het Braziliaanse kwartet. Gedurende 14 tracks wordt de luisteraar rondgeleid door de muzikale rondreis van Pentacrostic. Het vijftiende nummer is een cover van de landgenoten van Vulcano, oorspronkelijk uit 1984. Opvallend is trouwens dat door de jaren heen slechts een enkel bandlid een constante factor is gebleken, zanger/bassist Marcelo is de enige die er vanaf het begin bij is.

De eerste vier tracks worden gevormd door de complete demo Welcome To The Suffering uit 1991 (al staan twee nummers ervan ook al weer op het debuutalbum). Het laat behoorlijk rauwe, enigszins primitief klinkende zompige death metal met doomy trekjes horen. De nummers zijn vrij lang en hebben tragere logge passages. Hoewel het qua geluid en productie allemaal nog niet denderend is, is duidelijk potentieel te horen en blijkt de band behoorlijk technisch onderlegd. Denk oude Morbid Angel of Necrophagia. De volgende drie tracks zijn dan afkomstig van het debuutalbum The Pain Tears. Het ligt voor de hand dat de titel van de verzamelaar hierop gebaseerd is. De muziek van deze drie tracks laat een iets ander geluid horen. In tegenstelling tot de eerste vier zijn deze alle drie kort en op volle snelheid, waarbij het technisch kunnen van de musici benadrukt wordt.

Op de navolgende tracks blijkt dat Pentacrostic zijn stijl gevonden heeft. Het blijft bij enigszins primitieve, maar toch dampende en technisch onderlegde death metal met een dikke duistere rand, die Pentacrostic inmiddels al twee volle decennia maakt. De nummers zijn compacter geworden, zelfs inclusief subtiele vertragingen duren de tracks nog zelden langer als vier minuten. Inmiddels doen toegevoegde keyboards een poging het geheel nog een extra touch te geven, maar de onbeholpen manier waarop die gebruikt worden versterkt het idee dat we hier qua interessante invalshoeken toch niet echt met hoogvliegers te maken hebben. Tot aan de laatste tracks (voor de cover) heb ik wel het idee dat de band met de tijd wil meegaan, maar de muzikale ideeën lijken te beperkt om het verschil te maken in de oeverloze zee van releases. Zo zijn Morbid Desires en World's Devastation regelrechte Morbid Angel kloons.

Afsluiter en cover Fallen Angel past naar mijn mening overigens nauwelijks bij het voorgaande materiaal. Vast een leuk eerbetoon aan de landgenoten, maar qua stijl niet passend. Het is zeker geen straf om naar Pentacrostics verzamelalbum te luisteren. Mooi om te horen hoe ver weg van wat wij als de bakermat van de death metal beschouwen (afhankelijk van muzikale voorkeur of invalshoek Noord-Amerika en/of Europa), in andere delen van de wereld een soortgelijke ontwikkeling plaatsvond. Pentacrostic was in zijn beginjaren zeker niet minder dan de death metal bands die we inmiddels allemaal kennen. Toch zegt het gegeven dat deze Brazilianen nooit echt zijn doorgebroken toch ook wel wat over hun kwaliteiten door de jaren heen. Het is zeker geen slechte band, maar ze zijn voor mijn gevoel qua ontwikkeling op een gegeven moment toch een beetje stil blijven staan. Van de andere kant: als je deze muziek legt naast de nieuwe Morbid Angel kun je je toch afvragen waar de 'true' death metal spirit zit......